Waarom RFK Jr. en Cornel West hun eigen politieke partij begonnen: NPR

Het is niet gemakkelijk om president te worden als je geen deel uitmaakt van een grote politieke partij.

Hoewel Democraten en Republikeinen geen verzoekschrift hoeven in te dienen bij een staat om op het stembiljet te verschijnen, doen onafhankelijke kandidaten en veel derde partijen dat wel.

Het kan bijzonder moeilijk zijn om je kandidaat te stellen als onafhankelijke kandidaat vanwege de hoge handtekeningvereisten – vaak binnen korte tijdslijnen. En sommige staten beperken zelfs het aantal handtekeningen dat kandidaten kunnen krijgen.

Een onafhankelijke kandidaat die op zoek is naar een plek op de stemming van 2024 in Texas heeft bijvoorbeeld ongeveer twee maanden de tijd om 113.151 handtekeningen te verzamelen van geregistreerde kiezers “die niet hebben gestemd in de presidentiële voorverkiezingen van een van beide partijen”, aldus verkiezingsfunctionarissen van de staat.

Er is echter een oplossing voor dergelijke regels: een kandidaat kan zijn eigen politieke partij oprichten en zich kandidaat stellen als lid van die partij.

Dat komt omdat staten als Arizona, Delaware, Florida, Hawaii, Mississippi, North Carolina en Texas het aanzienlijk gemakkelijker maken om als kandidaat voor een kleine partij op de stemming te komen dan om als onafhankelijke kandidaat kandidaat te zijn.

Als gevolg hiervan heeft anti-vaccinactivist Robert F. Presidentskandidaten zoals Kennedy Jr. en de progressieve geleerde Cornel West besloten in sommige staten hun eigen politieke partijen op te richten – respectievelijk de We the People Party en de Justice for All Party – om aan de stemming deel te nemen.

Deze maand maakte de Kennedy-campagne bekend dat ze genoeg handtekeningen hadden verzameld om zijn We the People-partij dit jaar op de stemming in North Carolina te krijgen.

In North Carolina vereist een campagne dat partijleden 10.000 handtekeningen verzamelen om de naam van een presidentskandidaat op het stembiljet te krijgen. Om in 2024 als onafhankelijke kandidaat te kunnen optreden, moeten campagnes echter meer dan 80.000 handtekeningen verzamelen om in aanmerking te komen voor de stemming.

West was aanvankelijk van plan zich kandidaat te stellen voor de Groene Partij. Als lid van de reeds lang bestaande Groene Partij zou het gemakkelijker zijn geweest om in de Verenigde Staten op de staatsstemming te komen. Maar West besloot uiteindelijk niet naar de partijnominatie te streven. (Zijn campagne zegt dat hij tot nu toe in drie staten stembiljetten heeft ontvangen via toegang tot andere kleinere partijen.)

Richard Winger, die maandelijks de nieuwsbrief Ballot Access News publiceert, zei dat het ‘absurd’ is dat sommige staten ‘het voor een onafhankelijke kandidaat veel moeilijker maken om op de stembus te komen dan voor een nieuwe partij.’

“En de absurde reden is dat het hele doel van beperkingen op de toegang tot stembiljetten is om te voorkomen dat de stembiljetten te druk worden”, zei Winger. “En een onafhankelijke kandidaat heeft niet zoveel invloed op de stemming, omdat het maar om één man of vrouw gaat. Maar een nieuwe partij kan een grote impact op de stemming hebben, omdat de nieuwe partij kandidaten kan voordragen voor elk partijbureau.”

Doelstellingen van kleine groepen

Elaine Kamarak, een senior fellow in bestuursstudies en directeur van het Brookings Institution’s Centre for Effective Public Management, zei dat het begrijpelijk is waarom onafhankelijke kandidaten deze oplossing zouden gebruiken om op de stemming te komen.

Maar, zegt Kamarck, dit is ‘een vorm van misbruik van de wet’.

Hij zei dat een politieke partij geen weerspiegeling is van de campagne van één persoon of een leeg voertuig om één persoon op het stembiljet te krijgen.

Hij zei: we willen dat politieke partijen in de democratie kandidaten kunnen vormen en beheren. ‘Dus, weet je, ik begrijp waarom de staten het deden.

Kamarck zegt echter dat wat Kennedy en anderen doen het creëren van partijen is die eigenlijk niet bedoeld zijn om te functioneren zoals de meeste politieke partijen.

“Het probleem is dat het niet echt is. Niets was meer echt dan een etiket”, zei hij, verwijzend naar centristische groeperingen die in verschillende staten toegang tot de verkiezingen kregen voordat ze aanbiedingen om het presidentschapsbewijs te verkrijgen afwezen. “Dit is geen weerspiegeling van een hechte groep mensen die besluit een partij te vormen en zich kandidaat te stellen voor verschillende ambten.”

Kamark zei daarentegen dat de Groene Partij elk jaar kandidaten op en neer laat gaan bij de verkiezingen.

‘Ze stelden zich kandidaat voor de provinciale commissaris. Ze stelden zich kandidaat voor het Congres,’ zei hij. “Met andere woorden, ze hebben consequent geprobeerd zich als partijen te gedragen. Het is een oplichterij waar Kennedy mee bezig is, plotseling doet hij zich voor als een politieke partij.”

De Kennedy-campagne reageerde niet op een verzoek om commentaar.

Kamark zei ook dat de hogere drempel voor onafhankelijke kandidaten een realiteit is. Hij zei dat de limieten bedoeld zijn om te voorkomen dat de staatsstemmingen verschillende onafhankelijke kandidaten en kleinere partijen verdringen.

‘Je kunt geen stemronde houden waarbij 13.000 mensen zich kandidaat stellen voor het presidentschap’, zei hij. “Kun je je voorstellen dat je probeert te stemmen, de naam van Joe Biden of de naam van Donald Trump probeert te vinden op een lijst van 13.000 mensen?”

Maar Winger zei dat het uiteindelijk niet eerlijk is als staten het aanzienlijk moeilijker maken voor een onafhankelijke kandidaat versus een kleinere partij. Dus totdat staten dit soort regels hebben, zullen de kandidaten proberen er omheen te werken, zei hij.

‘Het is stom als staten het moeilijker maken voor onafhankelijken’, zei Winger. “Dus ik neem het de kandidaten helemaal niet kwalijk. Ze reageren op de realiteit.”