Honderden kleine zilveren tenten stonden maandag gegroepeerd op de stoep buiten het Israëlische parlement in Jeruzalem, die zich uitstrekte over minstens een stadsblok. Velen hadden Israëlische vlaggen op hun dak geplakt, samen met sloganstickers. “Er is geen grotere mitswa dan het ontvangen van gevangenen”, schrijft er een. De tweede is reëler, er staat simpelweg: “KEUZES”.
De tenten zijn tijdelijke onderkomens voor enkele van de duizenden Israëli’s die zondagavond een vierdaags protest begonnen, waarin werd opgeroepen tot vervroegde verkiezingen om premier Benjamin Netanyahu af te zetten. Velen van hen geloven dat hij zijn eigen politieke overleving boven de bredere belangen van het Israëlische volk heeft gesteld.
Er ging weer een nacht van protest voorbij en de demonstranten in het kamp waren aan het rusten en zich aan het voorbereiden. Sommigen deden een dutje in tenten of ontspanden zich in de schaduw van de bomen.
Op de vraag waarom hij ‘s nachts kampeerde, zei Hagai Schwartz, 47, dat hij “te veel problemen” had met de huidige Israëlische regering. En de gebeurtenissen van 7 oktober – de datum die op zijn zwarte T-shirt stond, boven een grote druppel bloed – maakten de noodzaak voor verandering nog urgenter, zei hij.
“De eerste verantwoordelijkheid van de Israëlische regering is de veiligheid van haar burgers”, zei hij. ‘En ze faalden – volledig gefaald.’
De heer Schwartz zei dat hij wilde dat de regering de verantwoordelijkheid voor deze mislukkingen op zich zou nemen. “Voorlopig doen ze dat niet”, zei hij. “Daarom roepen we verkiezingen uit.”
Ronen Raz, 66, zei dat hij de protesten beu was – “maar er is geen andere keuze”.
Terwijl hij in de schaduw bij een bushalte naast een leeg koffiekopje zat, zei de heer Raz dat hij sinds 2020 tegen de regering protesteerde en dat hij dit protest zou volhouden – ‘of totdat Bibi valt’.
Het protest van zondagavond was een van de grootste sinds het begin van de oorlog, maar leek kleiner dan de demonstraties op het hoogtepunt van een golf van anti-regeringsdemonstraties vorig jaar, een golf die dhr. Netanyahu overleefde.
Maandagmiddag hurkte Lee Nevo, 45, met een penseel over een lang wit spandoek dat op de grond lag. Op de belletters in het Hebreeuws stond “IMAGINING PEACE” en zij vulde de brief in paars in. Ze zei dat ze geïnspireerd was door het zondagavondpubliek.
“Het geeft ons hoop dat er echt iets zal veranderen”, zei mevrouw Nevo.
Het eerste dat moet veranderen, zei ze, is de regering – en op 7 oktober werd duidelijk dat zij niet kan wachten. Achter haar, langs het metalen hek, hingen posters met de namen en foto’s van de gijzelaars die in Gaza werden vastgehouden: Arbel Yehoud, 28; Karina Ariev, 19; Dror Or, 48; Yoram Metzger, 80. “We moeten ze terugbrengen”, zei ze.
“Niemand daarbuiten zorgt voor de gijzelaars,” voegde mevrouw Nevo eraan toe, wijzend naar de Knesset, het parlementsgebouw, achter haar. “Het enige waar ze om geven is in de regering blijven.”
Gabby Sobelman bijgedragen aan de berichtgeving.