Lee Tilghman betrad begin 2010 de online wereld, met een blog over gezonde voeding dat ze op de universiteit begon. Invloed begon net een ding te worden. Toen ze in 2014 samen met de rest van haar generatie naar Instagram verhuisde en een van haar smoothiebekers introduceerde, kreeg ze in één klap 20.000 volgers. “Merken begonnen contact met mij op te nemen om mij producten te sturen”, herinnert hij zich nu.
Twee jaar later zei ze haar baan van negen tot vijf op en verhuisde van Connecticut naar Los Angeles. In een jaar tijd kreeg ze nog eens 100.000 volgers, een bureau en een manager. “Ik verdiende meer dan €15.000 per post en werkte samen met grote food- en lifestylemerken die alles verkochten waarover ik postte.”
Haar levensstijl paste bij het wellnessethos, zegt Tilghman, 34, die in Brooklyn, New York woont. “Ik geloofde dat alles in het pakket slecht was. Ik at alleen biologisch fruit, groenten en volle granen, geen complexe koolhydraten. Ik was bang om onnatuurlijke schoonmaakproducten te gebruiken en vastte af en toe van 19.00 uur tot 12.00 uur.”
Inhoud was het enige waar ze aan dacht, maar haar extreme levensstijl eiste al snel zijn tol. “Mijn volgers vertelden me dat ze van me hielden, maar dat ik geen tijd had om met mijn vrienden door te brengen. Het zien van de reacties op mijn berichten was alsof ik elke dag een prestatiebeoordeling doorliep. Ik weet nog dat ik 100.000 volgers kreeg en dat ik op een dag extatisch was voordat ik een miljoen wilde.”
In 2018 heeft internet het “half geannuleerd” vanwege het houden van workshops die te veel kosten. “De waarheid is dat welzijn echt buiten bereik ligt”, zegt Tilghman. “Ik werd publiekelijk beschaamd tot het punt waarop ik aan zelfmoord dacht.” Haar ‘gezonde’ dieet veroorzaakte ook een eetstoornis. Ze nam vijf maanden vrij, leefde van haar spaargeld en ging naar een behandelcentrum. ‘Sociale media belonen extremen en obsessies, en welzijn is gevaarlijk terrein. Mijn lichaam was mijn visitekaartje en ik was bang om aan te komen. Het ging niet alleen om wat ik promoot, maar ook om wat ik hoorde en kreeg op internet.”
Toen ze terugkeerde naar haar sociale kanalen, liet ze alles achter waar ze bekend om was geworden. “Sociale media waren nog steeds de plek waar ik wist dat ik geld kon verdienen, dus ik kwam terug, maar ik hield niet meer van welzijn”, zegt ze. In plaats daarvan begon ze te posten over haar leven, haar hond, mode en interieurs.
“Ik at goed en zag er gezonder uit. Als ik snoep wilde, at ik snoep. Mijn favoriete gerechten waren pasta, sandwiches en Vietnamees. Ik stond mezelf toe om van het leven en eten te genieten en stopte met zo rigide te leven. Het werkte bevrijdend.” Het veroorzaakte echter een terugslag van volgers. “Mensen zeiden: ‘Je gaat van het ene uiterste naar het andere.’ Sommige mensen gaven er om, maar anderen schreven nare dingen. Omdat ik wat aangekomen was, speculeerden sommigen dat ik zwanger was.”
Buiten welzijn daalde het aantal volgers van bijna 400.000 naar 300.000, en daalde haar commerciële percentage met 70%. ‘Financieel was het niets, maar het was het niet waard. Ik bleef maar denken aan iets wat de therapeut zei: dat ze niet gelooft dat er een gezonde manier is om met sociale media bezig te zijn. Ik was er niet verliefd op.”
na het promoten van de nieuwsbrief
In 2020 verhuisde Tilghman naar New York en stopte een tijdje met publiceren. “Ik heb eigenlijk mijn kanalen geblokkeerd”, zegt ze. “Ik kwam geleidelijk terug, maar het werd een regelmatig gebruik, net als ieder ander, alleen met veel volgers.” Ze heeft niet alleen welzijn achter zich gelaten, ze geeft nu marketingadvies, geeft workshops ter waarde van $ 40 over hoe je kunt stoppen een influencer te zijn, en heeft een boek in de maak over haar tijd als influencer en waarom ze vertrok.
“Soms mis ik die gemakkelijke begindagen toen ik 20.000 dollar verdiende, maar welzijn is een miljardenindustrie die lijkt op een sekte. Ik kan er doorheen kijken. Mensen op straat zeggen nog steeds af en toe ‘hallo’, en soms reageren mensen op mijn Instagram met de woorden: ‘Ik wou dat je gewoon terugging naar de recepten’, maar dat is hetzelfde als tegen Bob Dylan zeggen dat hij terug moet gaan naar de volksmuziek. Ik ben verdergegaan.”