Amateuronderzoekers, complottheoretici en onruststokers op de uitgestrekte Royal York Crescent in Clifton, Bristol, hebben allemaal hun mening over de mysterieuze plaquette die een overspelige echtgenoot lijkt te zijn.
Een koperen plaquette gegraveerd met de woorden “Voor mijn liefde/echtgenoot, vader, overspelige/Ja, Roger, ik wist het” trok snel de aandacht nadat het eind vorige week op een houten bank op het Grand Crescent-terras was aangebracht.
De meeste bewoners twijfelen aan de authenticiteit ervan. Rachel Weaver-Tooley, wier balkonappartement uitkijkt op de bank, wijst naar Rogers geboortedatum op de plaquette: 6-09-1969. “Wraak is een gerecht dat het lekkerst koud geserveerd wordt… en op een koperen bord”, zegt ze in de lentezon. ‘Maar kijk eens naar de cijfers in de data 69 69. Kom op!’
Sommige bevinden zich echter op de pittoreske Georgische halve maan, die als locatie heeft gediend in onder meer films Voorgerecht voor 10, zijn vastbesloten de geheime platenmaker te ontmaskeren. “We hebben het al eerder aan de schoenmaker gevraagd, omdat we het tot op de bodem uit proberen te zoeken”, zegt Kim Collins, 52, een andere bewoner. ‘Ze zijn de enige plek in het dorp Clifton waar dingen worden gegraveerd, maar ze zeiden dat het er niets mee te maken heeft.’
De hoofdverdachten lijken op de maansikkel te wonen. “Er zijn hier veel excentrieke mensen. Er zijn veel romanschrijvers en kunstenaars die tijd over hebben”, zegt Jason Smith, 53, die bij Collins woont.
“Ik denk dat het iemand is die hier woont en mensen aan het praten en lachen wil krijgen.”
Dit is niet de eerste keer dat er een mysterieuze plaquette in het gebied verschijnt. Aan het einde van de halve maan bevestigde iemand een soortgelijke plaat aan de emmer. Er staat: “Deze bak is opgedragen aan Craig van Royal York Crescent, die hier vele momenten van rust doorbrengt.”
Craig, een bekende op het terras die naar verluidt graag tegen een vuilnisbak leunt, zou volgens geruchten wantrouwend tegenover Smith staan.
Smith ontkent echter betrokkenheid bij een van de documenten en lijkt een alibi te hebben. ‘Donderdag was ik er niet [when the plaque was spotted]. Je kunt niets bewijzen.”
Het vijf verdiepingen tellende huis aan de overkant heeft een deel van het terras met een bankje. Sue Wells, 77, een schrijver die in een van zijn flats woont, heeft niets tegen de plaquette: “Het is hilarisch. Ik denk dat het slim is.”
Het publiek kwam naar het bankje kijken, zegt ze. “Het is verbazingwekkend hoe het woord zich verspreidt. Ik probeerde een kip te drinken… en er waren veel mensen buiten.’
Haar man, Martin Wells, 73, schrijver en psychotherapeut, is een van de weinigen die bereid is het idee te koesteren dat ze misschien wel eerlijk zou zijn: ‘Als het echt is, [his spouse] Hij heeft het jarenlang volgehouden en pas toen hij stierf, voelden ze dat ze de waarheid konden vertellen… een heel passief persoon.’ De tegel lijkt vast te zitten met spijkers, wat zijn geheugen opfrist: “Twee of drie nachten geleden werd er gebonsd en ik dacht dat het te laat was voor de bouwers om nog te bonzen.”
De ongrijpbare graffitikunstenaar uit Bristol, Banksy, wordt onvermijdelijk genoemd. Zijn muurschildering van een overspelige, naakte man die aan een vensterbank hangt, Goed opgehangen minnaar, in het centrum van Bristol biedt een zwakke verbinding. “Ik denk dat het Banksy is”, zegt Weaver-Tooley met een ondeugende glimlach.
Collins pleit echter voor een lokale kunstenaar: “Als we een vorm van straatkunst willen hebben in het dorp Clifton, zouden het gegraveerde koperen platen zijn.”