Het duurde minder dan 30 minuten voordat de W-1-capsule van Varda Space Industries zijn acht maanden durende orbitale thuisbasis verliet en terug naar de aarde daalde. Zo’n korte reistijd vereiste niet alleen een serieuze snelheid (ongeveer 25 keer de snelheid van het geluid), maar ook de techniek die nodig was om bestand te zijn tegen “aanhoudende plasmaomstandigheden” terwijl het door de atmosfeer bewoog. Ondanks deze uitdagingen was Varda’s eerste terugkeermissie succesvol en landde op 21 februari op aarde. Om dit te vieren heeft het bedrijf een video vrijgegeven van het hele afdalingshuis.
Bekijk hieronder de W-1-brandterugkeer, beschikbaar in zowel verkorte als uitgebreide versies:
Hieronder ziet u een langere bewerking van 5 minuten vanaf de splitsing tot de touchdown:
Volledige onbewerkte beelden en audio van de splitsing tot de touchdown zijn beschikbaar op onze YouTube: https://t.co/ipdBvx93iB pic.twitter.com/ggIRHUvnnI
— Varda Space Industries (@VardaSpace) 28 februari 2024
Geïnstalleerd op de Rocket Lab Photon-satellietbus, werd Varda’s W-1-capsule op 12 juni 2023 gelanceerd op een SpaceX Falcon 9-raket. Eenmaal in een lage baan om de aarde groeide haar minilab autonoom kristallen van het veel voorkomende hiv-behandelingsmedicijn ritonavir. Het vervaardigen van wat dan ook in de ruimte, laat staan farmaceutische producten, lijkt misschien overdreven ingewikkeld, maar er is eigenlijk een goede reden voor. Zoals Varda op zijn website uitlegt, kan het verwerken van materialen in microzwaartekracht profiteren van “het gebrek aan convectie- en sedimentatiekrachten, evenals het vermogen om perfectere structuren te vormen vanwege de afwezigheid van zwaartekrachtspanningen.”
Met andere woorden: medicijnkristallen zoals die in ritonavir kunnen groter en structureel stabieler zijn dan hier op aarde doorgaans mogelijk is.
Hoewel het experiment binnen slechts drie weken eindigde, moest Varda herhaaldelijk de terugkeerplannen uitstellen vanwege problemen bij het verkrijgen van goedkeuring door de FAA. Nadat W-1 eindelijk groen licht had gekregen, bereidde W-1 zich voor om eerder deze maand terug te keren. Al die tijd zat er een videocamera in, klaar om zijn dramatische val vast te leggen.
Nadat W-1 uit zijn satelliethost is geworpen, begint hij zachtjes rond te draaien, wat ongelooflijke beelden oplevert van honderden kilometers boven de aarde. Na ongeveer twaalf minuten neemt de zwaartekracht van de planeet echt toe. Dan begint het spannender te worden voor Varda’s experimentele capsule.
[Related: First remote, zero-gravity surgery performed on the ISS from Earth (on rubber)]
Bij Mach 25 (ongeveer 28.500 km per uur) wordt de externe wrijving tussen het ruimtevaartuig en de atmosfeer van de aarde zo intens dat het letterlijk de chemische bindingen van nabijgelegen luchtmoleculen verscheurt. Dit resulteert in een oogverblindend schouwspel van vonken en plasma voordat de parachute van de W-1 wordt ingezet om zijn uiteindelijke afdaling te vertragen en te stabiliseren. Ten slotte kan men de capsule zien landen in een afgelegen deel van Utah, waar hij werd opgehaald door de Varda-bemanning.
De volgende stap is de evaluatie van in de ruimte gekweekte medicijningrediënten en de lancering van extra capsules voor meer productie-experimenten. Hoewel ze misschien niet allemaal ingebouwde camera’s hebben om hun terugkeer te documenteren, is de W-1 fascinerend genoeg.