De Palestijnse Autoriteit belooft verandering. Palestijnen zeggen dat het niet genoeg is: NPR

RAMALLAH, Westelijke Jordaanoever – Als de Palestijnse Autoriteit op een dag een rol gaat spelen in het bestuur van het naoorlogse Gaza, dan kan het ontslag dat de premier van het orgaan maandag heeft aangekondigd, worden gezien als een belangrijke eerste stap.

Na lange oproepen tot hervormingen binnen de Palestijnse Autoriteit heeft premier Mohammad Shtayyeh aangekondigd dat hij ontslag neemt uit zijn kabinet. Hij zal aan het hoofd van de interim-regering blijven totdat er een nieuwe premier wordt aangekondigd.

Het is een stap waarvan Amerikaanse functionarissen hopen dat deze Israël zal helpen overtuigen dat de Palestijnse Autoriteit een toekomst in Gaza kan hebben. Maar om de Palestijnen te overtuigen? Dat zou een nog grotere uitdaging kunnen zijn.

De Palestijnse Autoriteit werd opgericht als onderdeel van de Oslo-akkoorden, een historische reeks overeenkomsten die in de jaren negentig door Israël en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie werden ondertekend. Destijds werd de regering gezien als een regering die wachtte op een toekomstige Palestijnse staat. Het verwierf de controle over delen van de Westelijke Jordaanoever en Gaza, maar nadat het Gaza tijdens gevechten in 2007 aan Hamas had verloren, controleert het nu slechts ongeveer 40% van de bezette Westelijke Jordaanoever; de rest wordt gecontroleerd door Israël.

De groep is zeer impopulair onder de Palestijnen, wordt regelmatig beschuldigd van corruptie en disfunctioneren, en wordt beschuldigd van het niet handhaven van de veiligheid in delen van de Westelijke Jordaanoever – vooral in de gebieden waar Israëlische nederzettingen groeien.

Volgens het Palestijnse Centrum voor Beleidsonderzoek en Onderzoek wil ruim 60% van de Palestijnen dat de organisatie wordt ontbonden, en wil 92% dat de president van de organisatie, Mahmoud Abbas, aftreedt. Abbas nam in 2005 het ambt van regeringsleider over voor een termijn van vier jaar en blijft president, ook al zijn er sinds 2006 geen verkiezingen meer geweest.

Diepe ontevredenheid

Onder degenen die ontevreden zijn over de autoriteiten bevindt zich Ashraf, 45, die NPR vroeg zijn naam alleen te gebruiken uit angst voor represailles van overheidsfunctionarissen.

Op een recente avond in een café in het vluchtelingenkamp Ama’ari, net buiten Ramallah, zat Ashraf ineengedoken rond een houtkachel om zich warm te houden met vrienden. De lucht was dik van sigaretten- en waterpijprook terwijl de mannen thee dronken en kaartten. Aan de muren hing een grote muurschildering met sepiakleurige afbeeldingen van Palestijnen uit 1948, toen veel Palestijnen tijdens de oprichting van Israël met geweld uit hun huizen werden verdreven.

“Waarom studeert mijn zoon in Ramallah en gaan hun zoons naar Groot-Brittannië en Amerika om te studeren?” vroeg Ashraf.

Hij beschuldigde de Palestijnse Autoriteit ervan niet te voorzien in de basisbehoeften van zijn kamp.

“Als het sneeuwt, zullen 50 huizen overstromen”, zei hij. “Er is geen elektriciteit, er is geen elektriciteit, de fundering van het kamp is slecht.”

Zijn vriend Nitham Salama, 60, zei dat hij de macht nodig had om veranderingen door te voeren om voor zijn burgers in de Palestijnse gebieden te zorgen, maar was bezorgd of enig voorstel de Palestijnse belangen echt ter harte zou nemen.

‘De Amerikanen willen hervormingen voor de veiligheid van Israël, niet voor het Palestijnse volk’, zei hij.

De Palestijnse activist en blogger Akil Awawdeh zei dat de groep haar macht op de Westelijke Jordaanoever misbruikt en iedereen straft die zich ertegen durft uit te spreken.

Hij zei dat hij een jaar geleden door de politie in Ramallah werd gearresteerd omdat hij een video op Facebook had geplaatst waarin hij kritiek uitte op de Palestijnse Autoriteit en haar praktijk van illegale politieke gevangenneming. Avawdeh zei dat hij een paar dagen later werd vrijgelaten na een campagne op sociale media door een aantal activisten.

Hij zei dat hij diep sceptisch was over eventuele hervormingen die de groep zou kunnen onthullen, en vroeg zich af waarom er druk van de VS nodig was om verandering af te dwingen, ondanks jaren van frustratie onder de Palestijnen. Hij zei dat hij er weinig vertrouwen in had dat eventuele hervormingen ver genoeg zouden gaan, en hij was bang dat het weinig meer zou zijn dan oppervlakkige veranderingen die bedoeld waren om de VS en Israël tevreden te stellen.

“Na 18 jaar niets doen… zeg je mij nu dat het tijd is voor hervormingen, alleen maar om de internationale gemeenschap tevreden te stellen?” zei Awawdeh. “Uw volk vraagt ​​al achttien jaar om hervormingen.”

Leiders geven Israël de schuld

Ahmed Majdalani, hoofd sociale ontwikkeling van de Palestijnse Autoriteit, ontkende dat hervormingen op de lange termijn zouden worden afgedwongen door de VS of andere internationale druk, en zei dat de Israëlische bezetting verantwoordelijk was voor eventuele corruptie binnen de regering.

‘Het huidige leiderschap van Israël bestaat uit fascisten en wil geen Palestijnse staat’, zei hij tegen NPR van achter een houten bureau in zijn kantoor in Ramallah.

En hoewel Awawdeh het ermee eens was dat de bezetting aan de basis ligt van de huidige toestand van de Palestijnen, was hij niet overtuigd door het argument van Majdalani.

‘Op weg naar onze bevrijding is het verkeerd om de bezetting als excuus te gebruiken’, zei hij. “Het is mogelijk om gematigd en eerlijk te zijn en op vreedzame wijze weerstand te bieden aan de bezetting.”

Dus wat is het alternatief?

“Het alternatief is het stemhokje”, zei Awawdeh. “Het vacuüm dat vandaag de dag in dit land bestaat, is het resultaat van achttien jaar zonder verkiezingen.”