Neurowetenschapper Charan Ranganath bespreekt de wetenschap van het geheugen: NPR

Wanneer cognitief neurowetenschapper Charan Ranganath iemand voor de eerste keer ontmoet, wordt hem vaak gevraagd: “Waarom ben ik zo vergeetachtig?” Maar Ranganath zegt dat hij meer geïnteresseerd is in wat we ons herinneren dan in wat we vergeten.

“We zijn niet ontworpen om tonnen en tonnen rommel met ons mee te dragen. Ik weet niet of iemand elk tijdelijk wachtwoord zou willen onthouden”, zegt hij. “Wat denk ik? [the human brain is] Het is ontworpen om te vervoeren wat we nodig hebben en het snel in te zetten wanneer we het nodig hebben.”

Ranganath leidt het Dynamic Memory Lab aan de Universiteit van Californië, Davis, waar hij hoogleraar psychologie en neurowetenschappen is. In het nieuwe boek, Waarom herinneren wij ons Hij schrijft over de basismechanismen van het geheugen – en waarom herinneringen vaak veranderen in de loop van de tijd.

Ranganath schreef onlangs een opiniestuk De New York Times Waarvan hij Reflecteert op de geheugenfouten van president Biden – en de rol die het geheugen speelt in de huidige verkiezingscyclus.

‘Over de details kan ik niets zeggen [either Biden or Trump’s] Geheugenproblemen’, zegt hij. ‘Het is echt een probleem dat mensen begrijpen van wat er gebeurt met ouder worden En een van de leuke dingen aan het schrijven van dit hoofdartikel is dat ik veel feedback kreeg van mensen die zich persoonlijk opgelucht voelden omdat ze zich zorgen maakten over hun eigen herinneringen.”

Hoogtepunten van interviews

Wat betreft de introductie van een cognitieve test voor presidentskandidaten

Ik denk dat het een goed idee is om een ​​uitgebreide fysieke en mentale gezondheidsbeoordeling uit te voeren die redelijk transparant is. We moeten transparantie hebben of zoeken naar transparantie over andere zaken, zoals bijvoorbeeld de financiën van de kandidaten. En uiteraard is gezondheid een zeer belangrijke factor. En ik denk dat we uiteindelijk nog steeds in staat zullen zijn om te zeggen: “Oké, wat is genoeg? Wat is de grens tussen gezond en ongezond?” Maar ik denk dat het belangrijk is om dit te doen, want naarmate we ouder worden, krijgen we geheugenproblemen. …

Waarom kun je soms alleen de eerste letter onthouden, zoals een naam?

Je krijgt wat gedeeltelijk ophalen wordt genoemd, waarbij je een deel van de informatie krijgt, maar niet de hele zaak. …herinneringen concurreren met elkaar. En dit geldt voor een naam. Dit kan gelden voor de herinnering, voor een gebeurtenis. En als je dus meerdere namen hebt geleerd die met de letter K beginnen, wat er nu gebeurt, is dat je een competitie hebt waarbij ze in feite met elkaar vechten.

Tip-van-de-tong-fenomeen

Ze noemen het het tip-van-de-tong-fenomeen… waarbij je weet dat de informatie er is, je je ergens van bewust bent, maar dat is het niet. Je hebt geen bewijs van het bestaan ​​ervan. Je handelt gewoon met het volste vertrouwen dat het bestaat. Hier zijn veel redenen voor. Een grote daarvan is dat je de verkeerde informatie eruit haalt. Als je de verkeerde informatie naar buiten brengt, is het veel moeilijker om de juiste informatie te vinden. Met andere woorden, als je op zoek bent naar iemand met de naam ‘Fred’ en je per ongeluk ‘Frank’ ziet en je weet dat dat niet de naam is. Nu doemt Frank op in je bewustzijn, en het vecht tegen je andere herinneringen. En als gevolg daarvan zul je een aantal problemen krijgen. Wat er later gebeurt, is dat je manier van denken verandert en dat je niet langer vastzit aan de vorige fout. En waarom het kan opduiken. Wat er dus soms gebeurt, is dat we naar iets op zoek zijn, maar dan het verkeerde vinden. En dit brengt ons zo ver op een dwaalspoor dat concurrentie in het geheugen tegen ons werkt.

Hoe onderbrekingen ons geheugenvermogen schaden

Dit is de realiteit van het moderne leven: we worden voortdurend onderbroken. Soms zijn die obstakels in onze wereld en niet door onszelf veroorzaakt. Dus als je bijvoorbeeld een pasgeboren baby hebt, probeer je iets te doen en plotseling begint je baby te huilen en zeggen je hersenen tegen je: ‘Vergeet al het andere. Laten we ons daarop concentreren.’ Dan zijn er dingen die we op ons gemak doen. Er komen bijvoorbeeld andere gedachten in ons hoofd of we beginnen over dingen te dagdromen. Maar dan denk ik aan alle afleidingen en afleidingen die we onszelf opleggen met smartphones en smartwatches, waar dingen voortdurend zoemen en onze aandacht trekken en dan beginnen mensen slechte gewoonten te ontwikkelen, zoals het controleren van sms-berichten en e-mails. Ik zal bijvoorbeeld bij academische lezingen aanwezig zijn en ik zie mensen hun e-mail checken tijdens een lezing, en ik kan je garanderen dat ze zich de e-mail of de lezing niet zullen herinneren nadat ze de kamer hebben verlaten.

Hoe stress het geheugen verstoort

Stress heeft een complex geheel van effecten op het geheugen. Dus als je een zeer stressvolle ervaring hebt gehad, kun je je die ervaring soms beter herinneren dan wanneer deze niet stressvol was. En zo gebeurt het ook vaak met traumatische herinneringen. Maar het andere deel is dat stress het moeilijker maakt om de informatie te krijgen die je nodig hebt, wanneer je die nodig hebt. … het schakelt de prefrontale cortex uit. En onder die staat van stress geef je prioriteit aan dingen die directer zijn, je reflexmatige reactie op dingen. En dus maakt het het moeilijk om dingen te onthouden die zijn gebeurd voordat je onder stress stond.

Dan is er nog de kwestie van chronische stress, waarvan we weten dat chronische stress feitelijk neurotoxisch kan zijn voor delen van de hersenen die belangrijk zijn voor het geheugen, zoals de prefrontale cortex en een ander gebied dat de hippocampus wordt genoemd. En dat is, denk ik, echt een deel van het probleem dat je bijvoorbeeld ziet bij mensen met PTSS. Als je langdurig onder chronische stress staat, zijn er een hele reeks stressgerelateerde hormonen die je hersenen onderdompelen in deze stressgerelateerde hormonen. En wat er kan gebeuren is dat het schade kan veroorzaken aan gebieden als de hippocampus en de prefrontale cortex, zodat deze niet langer zo efficiënt functioneren als je zou verwachten. En je kunt dit zien in verschillende diermodellen van stress.

Waarom slaap zo belangrijk is voor het geheugen

Een van de interessante dingen van slaap is dat we denken: oh, er gebeurt niets. Ik doe niks. Maar je hersenen werken. Er zijn al deze verschillende slaapniveaus waar je deze symfonie van golven kunt zien, waarbij verschillende delen van de hersenen in feite met elkaar praten. En dus weten we zeker dat in deze fase van de slaap de hersenen gifstoffen wegspoelen, zoals amyloïde eiwitten die zich in de loop van de dag kunnen ophopen. Slaap is dus alleen al vanwege die functie erg belangrijk. Maar bovendien kunnen we zien dat neuronen die actief waren tijdens een bepaalde ervaring, tijdens de slaap weer tot leven komen. En dus lijkt er enige verwerking van herinneringen plaats te vinden tijdens de slaap, en de verwerking van herinneringen kan soms delen van het geheugen sterker maken, of soms ben je beter in staat om dingen te integreren die onlangs zijn gebeurd. het verleden. En dus zegt slaapwetenschapper Matt Walker graag dat slaap bijvoorbeeld het geheugen omzet in kennis.

[Sleep is] een investering. Omdat je je hersenen dit alles ontzegt, de informatieverwerking die tijdens je slaap kan plaatsvinden. En ik geloof dat het discutabel is, maar ik geloof in het idee dat je soms wakker kunt worden en daarmee geheugenverwerking daadwerkelijk het vermogen hebt om een ​​probleem op te lossen dat je niet kon voordat je ging slapen. Ik bedoel, het andere deel van de slaap, ik denk dat het heel belangrijk is als we slaapgebrek hebben, het is verschrikkelijk voor het geheugen. Alle circuits die belangrijk zijn voor het geheugen werken ook niet en de prestaties van het geheugen zijn echt verminderd.

Sam Briger en Thea Chaloner produceerden en monteerden dit interview voor uitzending. Bridget Bentz, Molly Seavy-Nesper en Carmel Wroth hebben het aangepast voor internet.