Intuïtieve machines
Voor het eerst in meer dan een halve eeuw maakte een ruimtevaartuig van Amerikaanse makelij een zachte landing op de maan.
Er was veel drama en veel intriges donderdagavond toen de Intuitive Machine probeerde zijn Odyssey-ruimtevaartuig te landen in een kleine krater, niet ver van de zuidpool van de maan. Ongeveer twintig minuten na de landing kondigde NASA het succes aan, maar er bleven enkele vragen over de integriteit en oriëntatie van de lander. Waarom? Omdat toen Odysseus naar huis belde, zijn signaal zwak was.
Maar nadat het ruimtevaartuig en zijn ontwikkelaar, het in Houston gevestigde Intuitive Machines, eerder donderdag langskwamen, was het een wonder dat Odyssey het überhaupt had gehaald.
Je raakt de weg kwijt
De landingspoging werd met ongeveer twee uur vertraagd nadat de missieleiders op het laatste moment een haastig gepatchte softwarepatch naar de lander moesten sturen terwijl deze zich nog in een baan om de maan bevond. Het patchen van de software van uw ruimtevaartuig vlak voordat het zijn meest kritische beweging maakt, is het laatste wat een voertuigbestuurder wil doen. Maar Intuitive Machines was wanhopig.
Eerder op donderdag realiseerde het bedrijf zich dat zijn navigatielasers en camera’s niet werkten. Deze afstandsmeters zijn nodig voor twee functies tijdens de landing: navigatie ten opzichte van terrein en navigatie ten opzichte van gevaar. Deze twee modi helpen de Odyssey-vluchtcomputer om te bepalen waar hij zich tijdens de afdaling bevindt (door veel foto’s te maken en deze te vergelijken met de bekende maantopografie) en om gevaren daaronder, zoals rotsblokken, te identificeren om een veilige landingsplek te vinden.
Zonder deze afstandsmeters zal Odysseus de plant op de maan tegemoet treden. Gelukkig had deze missie veel wetenschappelijke ladingen. Als onderdeel van haar commerciële maanprogramma betaalt NASA ongeveer 118 miljoen dollar om zes wetenschappelijke ladingen naar het maanoppervlak te brengen.
Eén van deze ladingen was precies het Navigational Doppler Lidar-experiment, een pakket van 15 kg met daarin drie kleine camera’s. Met deze NDL-lading probeerde NASA technologieën te testen die konden worden gebruikt om navigatiesystemen te verbeteren bij toekomstige maanlandingspogingen.
De enige kans die Odysseus had was om op de een of andere manier gebruik te maken van twee van de drie camera’s van het NDL-experiment en de ene te gebruiken om ten opzichte van het terrein te navigeren en de andere om ten opzichte van het gevaar te navigeren. Er werd dus haastig software geschreven en naar de lander gestuurd. Dit waren echte MacGyver-dingen. Maar zou het werken?