Vervolgens ontwierp de Morgan Motor Company een moderne coupé, de Aeromax

De Morgan Motor Company maakt sinds de oprichting meer dan 100 jaar geleden nieuwe auto’s die op oude auto’s lijken (de auto’s zagen er natuurlijk modern uit toen het bedrijf begon, maar je begrijpt wat ik bedoel). Het bedrijf heeft er altijd naar gestreefd klanten een vleugje ouderwetse Britse sportieve excentriciteit te bieden, een ander soort aanbod dan je zult aantreffen in auto’s met motoren achter de bestuurder.

Toch probeerde het bedrijf in de jaren negentig iets moderns te doen met de Aero 8. De originele auto was interessant om naar te kijken, maar hij kwam met een V8 en maakte leuke geluiden. Het kenmerkende uiterlijk kwam niet als een verrassing, zoals de huidige designchef Jon Wells het kort en bondig voor mij samenvatte. ‘Er was geen ontwerper [at Morgan]”, hij zei. Toen Henry Morgan in de jaren 1900 begon met het bouwen van driewielers, was hij geen ontwerper, maar een ‘hardwerkende man’. Van daaruit was het bedrijf een familiebedrijf dat auto’s produceerde die er allemaal hetzelfde uitzagen. Toen de voertuigen nog in standaardvorm waren, hoefden de ingenieurs er alleen maar voor te zorgen dat de nieuwe versies aan de standaard voldeden.

Kopers uit de 21e eeuw – zelfs degenen die op zoek zijn naar een Morgan – verwachten meer op het gebied van ergonomie en functionaliteit, en dit heeft ertoe geleid dat het bedrijf echte ontwerpers heeft aangenomen die in staat zijn om in een handomdraai een visie op het verleden, het heden en de toekomst te ontwikkelen. van een hoed. Maar die was er niet, totdat een man genaamd Matthew Humphries in 2004 een brief naar het bedrijf stuurde. Humphries studeerde destijds aan de wereldberoemde auto-ontwerpcursus aan de Universiteit van Coventry en wilde, net als elke ontwerper, zijn eigen ontwerp maken. stempel op de wereld.

Een deel van zijn studie betekende dat hij een baan nodig had om praktijkervaring op te doen, en nadat hij was gedetacheerd, stuurde hij Charles Morgan zijn werk. “Ik stuurde mijn folio naar Charles nadat ik was afgewezen bij BMW en [other] Hij vond het leuk en zei: ‘Waarom kom je deze zomer niet in een fabriek werken?'” vertelde Humphries me.

Humphries werd geïnstalleerd in een kantoor diep in de fabriek. “Er waren toen nog geen ontwerpers bij Morgan. Het was letterlijk Karel [Morgan] nam een ​​Kever-koplamp, stak hem in de schoot en zei: ‘Oké, sla er wat metaal omheen’, ‘herinnerde Humphries zich.

Humphries herinnerde zich dat slechts één persoon het computerondersteunde ontwerpwerkstation bediende. Het technische team was ook klein.

“Ze plaatsten me in een klein kantoor boven de houtschuur en het was ontzettend luidruchtig”, zei hij. “Elke keer als ik door de houtschuur ging, schelden alle jongens me uit omdat ik veel haar had.”

Gemaakt van streng materiaal, besefte Humphries dat hij precies was waar hij moest zijn om echt speciaal werk te creëren. “Ik besefte al snel dat het het beste was om daar te zijn, omdat het een van die plekken was waar je de fantastische vaardigheden van de jongens kon zien, evenals de blikken [metalwork] “Het was geweldig om in de fabriek te zijn, omdat ik verschillende delen van Morgans begon te herkennen die niet te zien of zichtbaar waren voor het publiek.”

Destijds was Morgan geen bedrijf dat geïnteresseerd was in het doorbreken van de status quo. Het creëerde nieuwe auto’s die er niet uitzagen als nieuwe auto’s, terwijl concurrenten raceten om de beste voertuigen te maken die de moderne technologie kon produceren. Er is niets kapot, dus waarom zou je het repareren?

Dus waarom zou u een ontwerper ter plaatse inschakelen? Het blijkt dat Charles Morgan een plan had. Prins Eric Sturdza, een verzamelaar van klassieke auto’s en Morgan-superfan, was op zoek naar een Aero 8-hardtop met alleen een softtop, en Humphries was de man voor de klus. Er zijn maar weinig andere autobedrijven, zelfs zo excentriek als Morgan (als ze al bestonden), zouden deze commissie aan een stagiair geven.