Herinner je je de oude stunt-realityshow waarin de deelnemers live op prime time televisie insecten moesten eten? Het eten van ‘voedsel’ terwijl het nog leeft, omvat vele culturen over de hele wereld. In Japan bijvoorbeeld geurigui (of ‘dansen-eten’) is een eeuwenoude traditie die vaak inktvis, octopus en kleine doorschijnende visjes omvat die bekend staan als ijsgrondels. Gasten stoppen deze nog levende wezens in hun mond, omdat kronkelen deel uitmaakt van de algehele eetervaring.
Potentieel beter inzicht krijgen in de psychologie en emotionele reacties die verband houden met consumptie geurigui Voor maaltijden hebben onderzoekers hun eigen vervanging ontworpen: een mobiel gelatine-robovoedsel dat 3D-printen, koken in de keuken en luchtpompen combineert. De resultaten lijken niet alleen lekkerder dan de gemiddelde realityshow-shocksnack, maar ook een potentiële stap in de richting van creatieve culinaire en medicinale toepassingen.
… En toch, afgaande op deze video, is het onmiskenbaar nog steeds een een beetje afd.
Gedetailleerd in een studie die eerder deze maand werd gepubliceerd in PLOS Eénheeft een team van de Japanse Universiteit voor Elektrocommunicatie en de Universiteit van Osaka onlangs een pneumatisch bediend handheld-apparaat ontworpen om te onderzoeken wat zij ‘mens-eetbare robotinteractie’ of HERI noemen. Voor het ‘eetbare’ deel van HERI kookten de onderzoekers een gomachtig mengsel met een beetje extra suiker en appelsap voor de smaak.
Na het drogen van de vloeistof in mallen met twee holle luchtwegen, bevestigde het team de snack aan een koffiekopjesachtige houder. Dankzij het ontwerp konden de onderzoekers in verschillende combinaties lucht door de gelatine injecteren: de afwisselende luchtstroom tussen elke buis produceerde een flap van links naar rechts, terwijl gelijktijdig opblazen een (enigszins verontrustende) pulserende beweging opleverde.
En dan de smaaktesten.
Het team liet 16 studenten van de Universiteit van Osaka het apparaat vastpakken terwijl ze hun aangewezen, draaiende, zachte robotbeet vasthielden, het eetbare deel in hun mond stopten, het ongeveer 10 seconden lieten bewegen en vervolgens kauwen. Een andere (vermoedelijk gefaciliteerde) groep controlestudenten at ook normale, onbeweeglijke gelatinegom. Na de maaltijd beantwoordde elke vrijwilliger een enquête met vragen als:
– Dacht je dat wat je net at leven had?
– Voelde je een emotie bij wat je net gegeten hebt?
– Dacht je dat wat je net at intelligentie bezat?
-Voelde u zich schuldig over wat u net gegeten had?
Het is misschien niet verrassend dat het erop lijkt dat de ervaring van een maaltijd kan worden beïnvloed door de vraag of het ding dat u zojuist in uw mond stopt, te zwaar is. bewegen in je mond. Studenten beschreven dit gevoel met behulp van Japanse onomatopee termen schimmelof “worstelen” en Woef woef, wat “knapperig” betekent. Beweging zorgde er ook vaker voor dat de vrijwilligers zich een beetje schuldig voelden over het eten van ‘nog levend’ voedsel, en gaf het ook een gevoel van intelligentie.
[Related: Scientists swear their lab-grown ‘beef rice’ tastes ‘pleasant’]
Hoewel het slechts een vroege poging is om iets van de dynamiek in te zien geuriguigeloven de onderzoekers dat complexere zachte robotontwerpen preciezere experimenten mogelijk kunnen maken. Ondertussen kan dergelijk onderzoek leiden tot een “dieper begrip van de ethische, sociale en filosofische implicaties van voeding”, evenals mogelijk gebruik in medische onderzoeken waarbij orale en psychologische verbanden betrokken zijn. Er is ook potentieel voor ‘innovatieve culinaire’ ervaringen in de toekomst, dus wie weet wat er in de toekomst naar de luxe restaurants gaat komen – misschien gyros of wiebelige wafels. Hopelijk staat er niets griezeligs op de menu’s. Dit is zeker iets waar de onderzoekers tijdens hun tests rekening mee hielden.
“LET OP: we hebben tijdens het experiment geen gezicht op de eetbare robot getekend”, luidt de kleine lettertjes onderaan de demovideo, wat waarschijnlijk betekent dat ze gewoon een beetje plezier hadden met het project.
Dat is goed om te horen. Anders lijkt dit hele gebeuren misschien vreemd.