Het hele punt van in het laboratorium gekweekt vlees is voor het grootste deel het creëren van een levensvatbaar product dat… je weet wel, vlees kan vervangen. Onderzoekers aan universiteiten en startups over de hele wereld hebben jarenlang oa veel geld om te proberen kip, rundvlees, vis en zelfs uitgestorven wolharige mammoeten nauwkeurig na te bootsen.
Het is een zware strijd, maar het overtuigen van een aanzienlijk deel van de bevolking om dierlijk vlees uit hun dieet te verminderen of zelfs te schrappen, wordt gezien als een belangrijke manier om de enorme mondiale koolstofuitstoot door de industriële landbouw te bestrijden. Maar in plaats van te proberen de details van het gevoel en de smaak van een hamburger te repliceren, besloot een groep wetenschappers die doelen volledig te omzeilen voor een nieuw gerecht: “rundvleesrijst”, gekweekt uit in het laboratorium gekweekte koeienvetcellen.
Maar als je sceptisch bent bij de gedachte aan lepels synthetisch vleesgraanmeel, wees dan niet bang: de makers zweren dat hun roze balletjes consumenten een ‘unieke mix van smaken’ bieden, inclusief die ‘milde noten en umami’ die gewoonlijk met vlees worden geassocieerd. Dat zweert onderzoeksleider Jinkee Hong.
“We hebben het geprobeerd met diverse toevoegingen en het past goed bij een aantal gerechten”, zegt hij woensdag in een profiel De Bewaker.
Hong en zijn medewerkers hebben hun proces beschreven in een nieuw artikel gepubliceerd door Ding. Voordat het team hun Frankenstein-brouwsel op de wereld losliet, bedekte het team eerst gewone rijstkorrels met visgelatine en injecteerde ze met in het laboratorium gekweekte spier- en vetstamcellen. De resulterende mengelmoes wordt vervolgens 9 tot 11 dagen gekweekt voordat hij wordt gestoomd voor het avondeten.
[Related: Scientists made a woolly mammoth meatball.]
Afhankelijk van de verhouding tussen vleescellen en vet, leverden de smaaktesten van de Hongs naar verluidt verschillende geuren en smaakpapillen op. Het hogere spiergehalte gaf voorspelbaar hints van vlees en amandelen, terwijl de vettere varianten tonen van room, boter en kokosolie boden. Door de veranderde chemische samenstelling bleek de rijst echter over het algemeen taaier en brosser dan standaardgranen. In totaal bevat het nieuwe gerecht ook 8 procent meer eiwitten en 7 procent meer vet dan rijst uit natuurlijke bron.
Natuurlijk staat rijst niet bepaald bekend om zijn hoge proteïne- of vetgehalte, dus die aantallen zullen op korte termijn geen rol spelen bij de voorbereiding van iemands pre-workout maaltijd. De echte voordelen van een dergelijk voedselalternatief zijn volgens de onderzoekers de indrukwekkende duurzaamheid en het kostenbesparende potentieel ervan.
Volgens hun berekeningen heeft rundvleesrijst “een aanzienlijk lagere CO2-voetafdruk tegen een fractie van de kosten.” De echte rundveehouderij stoot bijna 50 kg CO2 uit per 100 g eiwit; hybride granen stoten voor dezelfde hoeveelheid minder dan 6,27 kg uit. En hoewel rundvlees minder dan €14,90 per kg (2,2 lbs) kost, kan de equivalente rijst slechts €2,23 kosten.
Voor wat het waard is: het klinkt niet alsof de gekke wetenschappers achter Beef Rice verwachten dat hun roze korrels binnenkort de onderste laag van je volgende hete pot zullen vervangen. In plaats daarvan zou zo’n creatie zijn weg kunnen vinden naar noodvoedselvoorraden in regio’s die getroffen zijn door hongersnood of natuurrampen, en mogelijk naar astronauten- en militaire rantsoenen.
“Hoewel het niet precies de smaak van rundvlees nabootst, biedt het een aangename en nieuwe smaakervaring,” zei Hong. Heb je al honger?