Wat de man in de foodtruck betreft, is het stuk land dat hij in Sheffield, Engeland bezet, zo saai als maar kan. Voor hem is die plek – op de sombere parkeerplaats van een grote bouwwinkel, waarvan de gevel in griezelig oranje is gepleisterd – niet bepaald een plek waar de geschiedenis tot leven komt.
John Wilson, een academicus aan de managementschool van de Universiteit van Sheffield, kijkt naar dezelfde pagina en kan zijn opwinding nauwelijks bedwingen. Dit, zei hij, is een van de plaatsen waar de populairste sport ter wereld is ontstaan. Hij kan de parkeerplaats niet zien. Hij kan de geschiedenis zien: het groene gras, de zwetende spelers, het juichende publiek.
Zijn passie is oprecht en absoluut en wordt gedeeld door een kleine groep amateurhistorici en vrijwillige detectives die zich inzetten om Sheffield – vooral bekend vanwege staal, steenkool en als decor voor ‘The Full Monty’ – te herstellen naar zijn rechtmatige plaats als de onbetwiste geboorteplaats van gecodificeerde , georganiseerd, herkenbaar voetbal.
Tot nu toe hebben hun inspanningen geleid tot een wandeltocht door de stad, begeleid door een native app, en een paar licht versleten planken. Maar dr. Wilson en zijn landgenoten hebben een gedurfde visie op wat hun inspanningen zouden kunnen opleveren: een ‘digitaal museum’ van de voetbalgeschiedenis van Sheffield, een beeldenparcours en – bovenal – een duidelijke en prestigieuze identiteit voor een stad die de afgelopen tijd moeite heeft gehad om zichzelf definiëren..
Hoewel ze het verleden van de stad willen gebruiken om haar toekomst vorm te geven, waarschuwde Dr. Wilson – heb een beetje de neiging om op raaklijnen af te gaan.
Hij heeft geen ongelijk. In een half uur lopen naar de parkeerplaats, dr. Wilson, 65, en twee van zijn mede-enthousiastelingen, John Stocks, een 65-jarige gepensioneerde leraar en schrijver Engels, en John Clarke, een 63-jarige gepensioneerde computeringenieur, bespraken een reeks onderwerpen, waaronder – maar waren niet beperkt tot – patronen van sociale migratie in het Victoriaanse Engeland, de Netflix-serie ‘The English Game’ en de praktijk van het bedekken van muren met crozzle, een afvalproduct van ijzerovens.
Ze bespraken elke uitweiding met vreugde en doken gretig in elk konijnenhol. Zoals veel fervente hobbyisten genoten ze net zoveel van de details als van het momentum.
Het beeld dat ze in hun hoofd hebben is echter duidelijk.
“In de jaren 1850 en 1860 waren er honderden teams die tegen elkaar speelden in competitieve wedstrijden, op velden verspreid over de stad”, aldus Stocks. Als hij het voetbalerfgoed van Sheffield onderzoekt, zegt hij, blijkt uit het verleden dat ze hebben opgegraven dat de stad “de thuisbasis is van de eerste echte voetbalcultuur waar dan ook ter wereld”. Zij geloven dat dit de sleutel tot zijn toekomst zou kunnen zijn.
Maar de titel ‘Home of Soccer’ – altijd met een hoofdletter en, in flagrante minachting voor de stijl van de New York Times, nooit ‘voetbal’ – is controversieel.
Het wordt semi-officieel toegepast op Wembley, het stadion in de eindeloze grijze uitgestrektheid van Noordwest-Londen dat de thuisbasis is van het Engelse nationale team en de Football Association, het bestuursorgaan van het spel in Engeland.
Visit England, het toeristenbureau van het land, steunt een nieuwe kandidaat. Hij omschrijft Manchester als “de thuisbasis van het voetbal”, omdat het twee zwaargewichten uit de Premier League en het National Football Museum huisvest. Manchester is ook de plaats waar de Football League werd opgericht: de eerste professionele competitie van de sport.
Ter vergelijking: het titelbod van Sheffield is beslist van eigen bodem. Op de website van het toeristenbureau staat een kort overzicht van de rol van de stad bij de totstandkoming van het spel, en het archief wordt getoond in de rubriek ‘Lokale studies’ van de stadsbibliotheek.
“We waren niet erg goed in het promoten van onszelf”, zegt Richard Caborn, voormalig stadsparlementslid en minister van Sport onder de Labour-regering van Tony Blair. “We hebben onszelf nooit echt gepositioneerd om daarvan te profiteren.”
Sheffield Home of Football, een educatieve liefdadigheidsinstelling opgericht door Dr. Wilson en zijn metgezellen, zij stapte in die leegte.
“We hebben de geschiedenis doorgenomen en we hebben de documentatie”, zei de heer Caborn. “Dit is geen bewering. Het is op bewijs gebaseerd.”
De zaak van Sheffield is overtuigend. Sheffield FC, de oudste club ter wereld, werd hier opgericht. Dat gold ook voor Hallam FC, de op een na oudste ter wereld. In Hallams huis, Sandygate, wordt sinds 1860 voetbal gespeeld, langer dan waar dan ook. En in Sheffield werden voor het eerst de regels van het spel dat voetbal zou worden, opgeschreven.
De heer Stocks en zijn mede-‘obsessieven’ – zoals hij zegt – ontlenen de grootste voldoening aan het vinden van ondersteunend bewijsmateriaal. Het is nauwgezet werk, het doorzoeken van digitale en fysieke archieven, maar het is de moeite waard, zei hij.
“Sommigen van ons blijven de hele nacht wakker op zoek naar een spoor dat ze hebben gevonden”, zei hij. “Ik ben niet zo slecht, maar ik besteed er veel tijd aan. Ik heb nog veel projecten waar ik mee verder moet, maar de realiteit is dat ik dit meestal doe.”
Dankzij hun werk kan Sheffield nu, met een redelijke mate van vertrouwen, beweren de thuisbasis te zijn van de eerste derbywedstrijd in het wereldvoetbal – de ontmoeting van stadsrivalen Sheffield FC en Hallam op de parkeerplaats van een woningverbeteringscentrum. evenals de eerste hoekschop, het eerste gebruik van de lat en het eerste wedstrijdverslag.
De heer Stocks vond ook een suggestie dat de passage in Sheffield was uitgevonden, en niet in Schotland, zoals wordt aangenomen. Er zijn berichten over wat heel erg op professionaliteit lijkt. “Wij denken dat er een kans is dat hier het eerste Duitse team is opgericht”, aldus dr. Wilson.
Ze geven toe dat een deel van de opwinding bestaat uit het corrigeren van enkele onnauwkeurigheden in wat zij de ‘volksgeschiedenis’ van het voetbal noemen. Hun drijvende kracht is echter het gevoel dat hun ontdekkingen niet alleen kunnen definiëren wat Sheffield was, maar ook wat het nog zou kunnen zijn.
In de jaren tachtig en negentig werd Sheffield zwaar getroffen door de teloorgang van de Britse zware industrie; zelfs nog moeilijker dan een groot deel van de rest van Noord-Engeland, zei Dr. Wilson.
De stad, gebouwd op staal en steenkool, werd jarenlang bestuurd door een linkse raad die een vreugdevolle doorn in het oog was van de opeenvolgende Britse regeringen. ‘Ze noemden het de Socialistische Republiek South Yorkshire’, zei hij. Toen fabrieken en mijnen sloten, worstelde Sheffield met zowel investeringen als identiteit.
Verschillende moderne opvattingen over Sheffield hebben geen nieuwe voortgebracht. De stad is het decor voor de film “Brassed Off” en “The Full Monty”, en de thuisbasis van Pulp en Arctic Monkeys, twee van de belangrijkste Britse bands van de afgelopen kwart eeuw. productie. Jaarlijks wordt daar het wereldkampioenschap snooker gehouden.
Niets was echter ooit helemaal geregeld. “De raad leunt nu behoorlijk sterk op muziek”, zei de heer. Aandelen. “Maar het blijft niet hangen. Wij zijn Liverpool niet. Wij zijn Londen niet. Wij zijn Glasgow niet.”
Voetbal is echter anders. Voor hem en anderen zou de rol van Sheffield bij het vormgeven van de populairste sport ter wereld zijn visitekaartje moeten zijn, zijn aanspraak op roem – niet noodzakelijkerwijs om toeristen aan te trekken, maar om zijn plek in de wereld te vinden, wat zijn gevoel van eigenwaarde zou kunnen bepalen.
“De meeste mensen hier zijn zich slechts vaag bewust van een deel ervan”, zei Dr. Wilson. ‘Ze weten niet dat we deze unieke identiteit hebben, dat het iets is dat we aan de wereld hebben gegeven. Geen enkele andere stad kan dat zeggen.”