Ibrahim Hasouna stampte over de ruïnes van zijn verwoeste huis en wees aan waar familiemomenten plaatsvonden – waar zijn moeder en schoonzus sliepen, waar hij speelde met zijn vijfjarige nichtjes, waar hij zijn -jarige hielp neef zet zijn eerste stappen.
Nu is zijn hele familie dood: zijn ouders, twee broers en de vrouw en drie kinderen van een van die broers. Het tot puin herleide huis stortte maandag vóór zonsopgang bovenop hen in tijdens een salvo van luchtaanvallen door Israëlische gevechtsvliegtuigen op Rafah.
De aanval was een dekmantel voor de extractie van twee gijzelaars in de stad aan de zuidgrens van Gaza.
De dertigjarige Ibrahim, zijn ouders en zijn broers kwamen een maand eerder in Rafah aan. Het was slechts de laatste van hun vele pogingen om aan de gevechten te ontsnappen nadat ze hun huizen in het noorden van Gaza waren ontvlucht. Ze huurden een klein huis van één verdieping aan de oostkant van Rafa.
De slagen verbrijzelden het moment van korte vreugde. De familie had zojuist drie kippen aangeschaft – de eerste sinds het begin van de oorlog ruim vier maanden geleden.
“De kinderen waren opgetogen”, zei Ibrahim. Het gezin had genoeg van ingeblikt voedsel, wat het belangrijkste was waar ze rond konden komen tijdens de Israëlische belegering, waardoor er weinig humanitaire hulp naar Gaza kon komen.
Ze waren van plan om zondagavond kip te eten. Maar overdag ging Ibrahim op bezoek bij een vriend aan de andere kant van Rafah, die hem ervan overtuigde de nacht door te brengen. Ibrahim belde naar huis en de kostbare maaltijd werd uitgesteld zodat hij deze niet zou missen. Ibrahims moeder, Susan, zette de kippen in de koelkast van de buren.
Kort na 02.00 uur op maandag kreeg Ibrahim telefoontjes van vrienden die hem vertelden dat stakingen de buurt hadden getroffen waar zijn familie woonde. Omdat hij hen telefonisch niet kon bereiken, liep hij te voet en keerde per motorfiets terug naar huis.
Hij vond enorme vernietiging. Het eerste wat hij zag was de hand van een vrouw die over de straat naar de deur van de naburige moskee werd geworpen. Het was van zijn moeder. Hij groef door het puin en haalde lichaamsdelen eruit.
Later ging hij naar het Abu Youssef al-Najjar-ziekenhuis en identificeerde de lichamen van zijn moeder en vader, Fawzi, een ingenieur. Het lichaam van zijn jongere broer Mohammed had geen hoofd, maar hij herkende de kleding.
In de tas die het personeel hem bracht, zaten delen van zijn broer Karam en zijn gezin. Hij herkende de stukken van zijn nichtje Susan aan haar oorbellen en armband, waar ze altijd ruzie over had met haar zus.
Israël zei dat het bombardement bedoeld was om zijn troepen te dekken terwijl ze de twee Israëlische gijzelaars uit het appartement haalden en terugkeerden uit Gaza. Het leger heeft geen commentaar gegeven op de vraag waarom specifieke locaties in Rafah het doelwit waren, maar Israëlische functionarissen geven Hamas de schuld voor het veroorzaken van burgerslachtoffers door in het hart van woonwijken te opereren.
De omvang van het bloedvergieten bij de inval heeft de angst doen toenemen voor wat er zou kunnen gebeuren als Israël zijn beloftes nakomt om Rafah aan te vallen in zijn campagne om Hamas te vernietigen. De stad en haar omgeving bestrijken nu meer dan de helft van de totale bevolking van 2,3 miljoen inwoners van de Gazastrook, nadat honderdduizenden mensen daar hun toevlucht hadden gezocht.
Volgens het Israëlische ministerie van Volksgezondheid zijn bij de Israëlische campagne in Gaza ruim 28.000 Palestijnen om het leven gekomen, waarvan ruim 70 procent vrouwen en kinderen.