BRitaine wil de wereld leiden op het gebied van de regulering van kunstmatige intelligentie. Maar de regulering van kunstmatige intelligentie is een zich snel ontwikkelende, omstreden beleidsruimte waarin weinig overeenstemming bestaat over hoe een goed resultaat eruit zou zien, laat staan over de beste methoden om daar te komen. En omdat je het derde belangrijkste knooppunt voor AI-onderzoek ter wereld bent, heb je geen verschrikkelijke macht als de top twee de VS en China zijn.
Hoe deze Gordiaanse knoop door te hakken? Simpel: snel en resoluut handelen om te doen… helemaal niets.
De Britse regering heeft vandaag de volgende stap gezet in de richting van haar AI-reguleringswet. Uit ons verhaal:
De regering zal dinsdag toegeven dat bindende maatregelen om toezicht te houden op de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van kunstmatige intelligentie op een gegeven moment nodig zijn – maar niet onmiddellijk. In plaats daarvan zullen de ministers een “eerste bezinning over toekomstige bindende eisen” voor geavanceerde systemen schetsen en deze bespreken met technische, juridische en deskundigen uit het maatschappelijk middenveld.
De regering zal ook £10 miljoen geven aan toezichthouders om hen te helpen omgaan met AI-risico’s, en hen verplichten om vóór 30 april hun benadering van de technologie uiteen te zetten.
Toen in maart 2023 de eerste versie van het witboek over kunstmatige intelligentie verscheen, was de reactie weerzinwekkend. De voorstellen van de regering werden op dezelfde dag ingetrokken als de inmiddels beruchte oproep tot een ‘pauze’ van zes maanden in het onderzoek naar kunstmatige intelligentie om het risico van uit de hand gelopen systemen te beheersen. Tegen deze achtergrond zag het Witboek er slecht uit.
Het voorstel was om toezichthouders geen nieuwe bevoegdheden te geven, noch om de verantwoordelijkheid voor het leiden van de AI-ontwikkeling aan één enkel orgaan over te dragen. In plaats daarvan was de regering van plan de bestaande toezichthouders, zoals de Competition and Markets Authority en de Health and Safety Executive, te coördineren en vijf principes aan te bieden als leidraad voor het regelgevingskader bij het nadenken over AI.
Het Ada Lovelace Institute, de toonaangevende AI-onderzoeksgroep in Groot-Brittannië, bekritiseerde de aanpak vanwege ‘aanzienlijke hiaten’ en negeerde zelfs het feit dat een meerjarig wetgevingsproces AI in de tussentijd ongereguleerd zou laten.
Dus wat is er veranderd? Welnu, de regering vond een echt fantastisch £10 miljoen zal aan toezichthouders worden overhandigd om deze te ‘verbeteren’, waarbij de grootste een deadline van 30 april krijgen om hun AI-plannen bekend te maken. “De Britse regering zal zich niet haasten met het maken van wetten, of het risico lopen om ‘quick fix’-regels te implementeren die snel achterhaald of ineffectief zouden worden”, aldus een woordvoerder van het ministerie van Wetenschap, Innovatie en Technologie.
Het is een vreemde definitie van ‘mondiaal AI-leiderschap’, waarbij jij het snelst zegt: ‘we doen niets’. De regering ‘overweegt’ ook daadwerkelijke regelgeving, waarin ‘toekomstige bindende eisen worden vastgelegd die zouden kunnen worden ingevoerd voor ontwikkelaars die de meest geavanceerde AI-systemen bouwen’.
Een andere, iets grotere pot met geld zal “negen nieuwe onderzoekscentra in het Verenigd Koninkrijk” lanceren, gefinancierd met “bijna” £90 miljoen. De regering kondigde ook £ 2 miljoen aan ter ondersteuning van “nieuwe onderzoeksprojecten die zullen helpen definiëren hoe verantwoorde kunstmatige intelligentie eruit ziet”.
Er zit een tragikomisch element in het lezen van een persbericht van de regering waarin triomfantelijk £2 miljoen aan financiering wordt onthuld, slechts een week nadat Yoshua Bengio, een van de drie ‘peetvaders’ van de kunstmatige intelligentie, Canada opriep om $1 miljard te besteden aan het bouwen van staatssupercomputers om gelijke tred te houden met technologie reuzen. Het is alsof je een lepel meeneemt naar een mesgevecht.
Je kunt het flexibel blijven tegenover tegenstrijdige eisen noemen, maar na een tijdje – elf maanden en langer – lijkt het gewoon een onvermogen om zich te binden. Een dag voordat de laatste updates van het AI-witboek werden gepubliceerd, bracht de Financial Times het nieuws naar buiten dat de tweede pijler van de AI-regulering was ingestort. Uit zijn verhaal (£):
Het Intellectual Property Office, de Britse overheidsinstantie die toezicht houdt op de auteursrechtwetten, overlegt met AI-bedrijven en houders van rechten om richtlijnen op te stellen over tekst- en datamining, waarbij AI-modellen worden getraind op bestaand materiaal zoals boeken en muziek.
Een groep leidinggevenden uit de sector, bijeengeroepen door het IPO om toezicht te houden op het werk, kon het echter niet eens worden over een vrijwillige praktijkcode, wat betekende dat de verantwoordelijkheid werd teruggegeven aan functionarissen van het Departement voor Wetenschappelijke Innovatie en Technologie.
In tegenstelling tot de bredere AI-regelgeving – waar er heel veel tegenstrijdige meningen zijn en een aantal zeer onduidelijke langetermijndoelstellingen – is hervorming van het auteursrecht een redelijk schoon compromis. Aan de ene kant creatieve en mediabedrijven die waardevol intellectueel eigendom bezitten; aan de andere kant technologiebedrijven die dat IP kunnen gebruiken om waardevolle AI-tools te bouwen. De ene of de andere groep zal geïrriteerd raken door de uitkomst; een perfect compromis zou alleen maar betekenen dat beide hetzelfde zijn.
Vorige maand was de baas van Getty Images een van de velen die Groot-Brittannië opriep om zijn creatieve industrieën, een tiende van de Britse economie, te steunen vanwege de theoretische voordelen die kunstmatige intelligentie in de toekomst zou kunnen opleveren. En dus besloot de regering, geconfronteerd met een moeilijke keuze en geen echt antwoord, niets te doen. Op die manier kan hij de wereld niet in de verkeerde richting leiden. En is dat niet waar leiderschap over gaat?
Diep vals
Om eerlijk te zijn tegenover de overheid: er zijn duidelijke problemen met te snel gaan. Laten we, om er enkele te zien, naar sociale netwerken kijken. De regels van Facebook verbieden geen deep-fake-video’s van Joe Biden, zo heeft de toezichthoudende raad (ook wel de ‘hoogste rechtbank’ genoemd) vastgesteld. Maar eerlijk gezegd is het niet duidelijk wat ze zijn Doen verbod, wat een steeds groter probleem zal worden. Uit ons verhaal:
na het promoten van de nieuwsbrief
Het waakhondbestuur van Meta ontdekte dat een Facebook-video die ten onrechte suggereert dat de Amerikaanse president Joe Biden een pedofiel is, de huidige regels van het bedrijf niet schendt, terwijl deze regels ‘onsamenhangend’ vinden en te beperkt gericht zijn op inhoud die door kunstmatige intelligentie wordt gegenereerd.
Het bestuur, dat wordt gefinancierd door Meta – het moederbedrijf van Facebook – maar onafhankelijk functioneert, pakte de zaak Biden in oktober aan naar aanleiding van een klacht van gebruikers over een bewerkte zeven seconden durende video van de president.
Facebook heeft het ‘gemanipuleerde media’-beleid een paar jaar geleden overhaast te midden van de groeiende belangstelling voor deepfakes, voordat ChatGPT en grote taalmodellen AI-rages werden. De regels verboden bedrieglijk gewijzigde video’s gemaakt door AI.
Het probleem, zo merkt de waakhond op, is dat het een onmogelijk beleid is om af te dwingen, met weinig schijnbare grondgedachte en geen duidelijke theorie over de schade die het probeert te voorkomen. Hoe moet een moderator onderscheid maken tussen een video gemaakt door kunstmatige intelligentie, wat verboden is, en een video gemaakt door een ervaren video-editor, wat toegestaan is? Zelfs als ik ze uit elkaar kan houden, waarom is dan alleen de eerste problematisch genoeg om van de pagina te verwijderen?
De waakhond stelde voor de regels bij te werken om de modereferentie naar AI volledig te verwijderen, en in plaats daarvan labels te vereisen die audio- en video-inhoud identificeren als gemanipuleerd, ongeacht de manipulatietechniek. Meta zei dat het het beleid zou bijwerken.
Na de moord op haar dochter door twee klasgenoten heeft moeder Brianne Ghey opgeroepen tot een revolutie in de manier waarop we het gebruik van sociale media onder tieners benaderen. Ze zegt dat jongeren onder de 16 jaar beperkt moeten worden tot het gebruik van apparaten die voor tieners zijn gemaakt, die ouders gemakkelijk kunnen controleren, met het volledige scala aan door technologie ondersteunde levens die door de overheid of technologiebedrijven leeftijdsgebonden zijn.
Ik sprak met Archie Bland, redacteur van onze dagelijkse First Edition-nieuwsbrief, over haar pleidooien:
Die klaagzang zal bij veel ouders weerklank vinden, maar heeft in het geval van Brianna een bijzondere kracht. Ze bezocht “in het geheim sites over anorexia en zelfbeschadiging op haar smartphone”, aldus de petitie van Esther. Aanklagers zeiden dat haar moordenaars Google gebruikten om te zoeken naar gifstoffen, “feiten over seriemoordenaars” en manieren om angst te bestrijden, en naar touw zochten op Amazon.
“Het is niet zo dat je nieuwe software nodig hebt om alles te doen wat Esther Ghey vraagt”, zegt Alex Hern. “Maar er is hier een breder probleem: op dezelfde manier waarop het veld historisch gezien sneller is gegaan dan overheden hebben kunnen bijhouden, is het ook sneller gegaan dan ouders kunnen bijhouden. Het is bij elke app anders, het verandert regelmatig en het is een grote en lastige klus om bij te houden.”
Je kunt Archie’s volledige e-mail hier lezen (en je hier ook aanmelden om elke doordeweekse ochtend de eerste editie te ontvangen).