JAmes Maddison rende minstens vijf minuten lang met steeds meer doel op en neer langs de zijlijn, terwijl zijn ogen steeds vaker naar het technische gebied schoten, toen het telefoontje eindelijk kwam. De wedstrijd die zelden boven een laag gebrom uitkwam, was 72 minuten oud en had iets nodig, iemand. De Tottenham-support kende hem amper drie maanden, en slechts tijdens elf competitieve wedstrijden, toen hij in november zijn enkel blesseerde. Het geroezemoes waarmee zijn terugkeer op het veld werd begroet, sprak boekdelen voor de wervelende romantiek waarin alle partijen afgelopen zomer terechtkwamen.
Het toneel mag dan klaar zijn voor een snelle hervatting van de liefdesaffaire, maar Manchester City heeft de terugkerende koning al uitgenodigd, die net zo gemakkelijk van spel verandert als gewone stervelingen ademen. Kevin De Bruyne is al vijfenhalve maand niet aan een wedstrijd begonnen en werd niet klaar geacht om hier te worden ingezet. In plaats daarvan maakte hij de derde wissel sinds zijn hamstringproblemen waren verdwenen. Terwijl Maddison worstelde om in het gezichtsveld van Ange Postecoglou te komen, vuurde Pep Guardiola kalm het krachtigste wapen af dat hij tot zijn beschikking had. Het was De Bruyne die voor de aanvallende doorbraak zorgde die City, ondanks al hun weefpatronen en halve kansen, al ruim een uur ontbeerde en uiteindelijk doorbrak zijn invloed de impasse.
Dit voelde altijd als een avond die werd bepaald door spelers buiten de basiself. Son Heung-min stond bovenaan Tottenham’s lijst van vaste spelers die gevaar lopen door internationale toernooien of een blessure; De aanhoudende afwezigheid van Erling Haaland uit de gelederen van City behoeft weinig uitleg. Het verlies van dergelijke cruciale componenten, met hun urgentie, lichamelijkheid en klasse, zou het aanbod hier altijd verwateren. De aanwezigheid van Maddison en De Bruyne op hun banken beloofde het in ieder geval te verrijken.
Toen De Bruyne, die de beste kans van de wedstrijd kreeg nadat Pierre-Emile Højbjerg Phil Foden had gepot, in de 82e minuut naast schoot, bestond de gedachte dat het in de 32e minuut langer zou duren voordat de roest van zich afschudde. tijdens zijn vorige optreden in Newcastle, maar misschien zat het oude ritme nog niet helemaal goed.
Maar hij had het tempo van City al opgevoerd, door de schouderaanval van Micky van de Ven aan de rechterflank uit te dagen en tot voorbij het thuismiddenveld te barsten. Er was zelfs tijd om een krampende Cristian Romero te helpen, maar de genadeslag kwam via een corner, die hem plaagde naar het strafschopgebied, waaruit de onhandige poging van Guglielmo Vicario Nathan Aké in staat stelde zich te bekeren. Het was City’s eerste doelpunt in het Tottenham Hotspur Stadion: De Bruyne creëerde opnieuw een klein historisch moment voor zijn collectie, die hen onvermijdelijk samenvoegt in een veel groter moment.
“Hij nam een uitzonderlijke hoekschop op de juiste plek”, zei Guardiola over De Bruyne. ‘Ik wil hem beschermen. Je denkt altijd dat hij uiteindelijk iets gaat creëren in dit soort games, als hij wat meer open is.’
De Bruyne liet zien hoe het moet. Terwijl de score nog steeds doelpuntloos was, speelde Maddison, die diep zakte, een goede pass naar Destiny Udogia, die niet helemaal tot de opener leidde.
Op dat moment bestond het gevoel dat deze twee creatieve krachten de laatste fases misschien wel met elkaar in evenwicht zouden brengen, van een luchtige glijbaan tot een kronkelende bocht door derde delen. Maar Oliver Skipp, die naast Maddison was gearriveerd, zorgde voor het luidste thuisapplaus met zijn gedurfde draai om op zijn eigen helft te stormen, net voordat het lot van de Spurs bezegeld was. Maddison, een personage dat graag het moment beleeft, moest genoegen nemen met de meest verborgen zin van het moderne voetbal: minuten in de benen.
na het promoten van de nieuwsbrief
Hij zal ervan profiteren, en dat geldt ook voor de Spurs. Dit was waarschijnlijk hun saaiste optreden onder Postecoglou, het beste van hun minimale aanvalsdreiging kwam toen Brennan Johnson de pass van Tim Werner in een verstikkende Stefano Ortega vingerde. Het telde bijna als een schot, waardoor ze de meest onbeschofte blanco’s bespaarden. Er was weinig gunst van afstand en geen enkel middenveld van Pape Sarr, weg naar Senegal, kon dat bieden. Misschien vroeg het te veel van Maddison om zowel de intensiteit als de flair te brengen die Tottenham nodig had in een gastoptreden.
Er was een mening dat de FA Cup voor hen zou kunnen opengaan als Spurs een weg naar City zou vinden. Arsenal is al failliet, Chelsea of Villa gaan failliet en Liverpool vindt wellicht grotere vissen om te bakken. Op hun best, zou Postecoglou’s kant het manna uit de bekerhemel moeten zijn. Deze keer was de verzwakte opstelling, zoals hun manager toegaf, te passief en leek het zelden enige mate van controle te nemen.
Maddison heeft uiteraard een winnaarsmedaille met Leicester. Het is enigszins verrassend om te bedenken dat De Bruyne er slechts twee won. Maar het is de Belg die klaar zal zijn om zijn score aan te vullen nadat hij heeft bewezen dat hij, en niemand anders, de man is waar deze strijd echt om heeft geschreeuwd.