Thaise wetgevers steunden eerder deze maand een wetsvoorstel dat gericht was op het verbeteren van de slechte luchtkwaliteit in Thailand, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor het parlement van het koninkrijk om over het wetsvoorstel te debatteren.
Milieugroeperingen dringen al jaren aan op nieuwe wetten om ongezonde luchtvervuiling in Thailand te bestrijden.
Maar waarom is Thailand enthousiast over zo’n wet en hoe gaat die in zijn werk?
De hoofdstad van Thailand, Bangkok, en de noordelijke stad Chiang Mai behoren in 2023 al enkele dagen tot de meest vervuilde steden ter wereld.
De luchtkwaliteit in Thailand neemt doorgaans elk jaar af tussen januari en maart, deels veroorzaakt door rook van stoppelverbranding door boeren die zich voorbereiden op het volgende oogstseizoen.
Hierdoor ontstaat zogenaamd PM 2,5-stof, dat een hoge concentratie fijne deeltjes bevat, de gevaarlijkste vorm van smogvervuiling.
Thaise premier geeft prioriteit aan schone luchtwet
Nadat de wet door de regering is goedgekeurd, moet er nog over worden gedebatteerd en moeten nog een aantal obstakels worden overwonnen voordat deze wet wordt.
Maar Pravit Rojanaphruk, een doorgewinterde journalist en analist in Thailand, is er niet van overtuigd dat de nieuwe wet het definitieve antwoord zou zijn.
“Luchtverontreiniging, vooral PM 2,5-microstofdeeltjes, is de afgelopen jaren een grote uitdaging geworden voor de Thais, en het kan voorbarig zijn om te denken dat de Clean Air Bill, zodra deze is aangenomen, het probleem snel zal oplossen”, zei hij.
De Wereldgezondheidsorganisatie beveelt aan dat de jaarlijkse gemiddelde concentratie van fijnstofvervuiling niet hoger is dan vijf microgram per kubieke meter lucht. Een microgram is duizend keer kleiner dan een milligram.
Volgens het Ministerie van Volksgezondheid van het Koninkrijk zorgden luchtvervuiling in Thailand er in 2023 voor dat ongeveer 2 miljoen mensen medische hulp zochten.
De Thaise premier Srettha Thavisin gaf toe dat de Thai ‘lijden’ onder de slechte luchtkwaliteit en maakte van de schone luchtwet een prioriteit.
Volgens IQAir, een luchtkwaliteitsbedrijf gevestigd in Zwitserland, behoren de steden in Thailand tot de meest vervuilde steden.
Bangkok stond vorig jaar in de Top 5 van de ranglijst. De stedelijke vervuiling van de hoofdstad is voornamelijk afkomstig van druk verkeer, bouwwerkzaamheden, fabrieksuitstoot en afvalverbranding.
Pravit wees erop dat, ondanks de toenemende populariteit van elektrische voertuigen, het aantal benzinevoertuigen en hun uitlaatgassen toeneemt.
Emissies van voertuigen en stof van bouwplaatsen dragen in grote mate bij aan de luchtvervuiling in Thailand, voegde hij eraan toe.
“Ondanks dit alles is er geen enkele NGO of maatschappelijke groepering die zich fulltime met deze kwestie bezighoudt”, aldus Pravit.
“Dit kan deels worden verklaard door het feit dat het probleem seizoensgebonden is, meestal beperkt tot het droge seizoen van november tot april en als het begint te regenen is dat geen probleem. Sommigen denken ook dat het probleem te complex is om echt op te lossen”, zegt Pravit. vertelde DW.
Het vinden van oplossingen voor de vervuilingsproblemen van Thailand
Kornkanok Wathanabhoom, juridisch coördinator van Mekong bij EarthRights International, zei dat Thailand een gedecentraliseerde aanpak nodig heeft.
“Een van de belangrijkste uitdagingen is dat de centrale overheid vanuit Bangkok denkt, maar alle gebieden in Thailand zijn verschillend”, vertelde ze aan DW.
“Er zou decentralisatie moeten plaatsvinden en meer bevoegdheden moeten worden gegeven aan de lokale autoriteiten of de lokale gouverneur om een manier van brandbeveiliging te creëren, maar ook andere manieren om branden te verminderen.”
Er is nieuwe technologie nodig, voegde Kornkanok eraan toe, wat suggereert dat het verbranden van stoppels misschien niet nodig is als consumenten bereid zijn meer te betalen voor de eindproducten.
“Mensen zeiden bijvoorbeeld [the farmers are] het verbranden van suikerriet omdat het gemakkelijk is, maar duur als het wordt gesneden zonder te verbranden. Als de prijs van het product hoger is en iedereen begrijpt dat we moeten betalen om onze gezondheid te beschermen, hoeven we geen luchtreinigers of gezichtsmaskers te kopen.”
Milieugroeperingen hebben er ook op aangedrongen dat Thailand het Pollutant Release and Transfer Register (PRTR) implementeert, een database van verontreinigende stoffen die door fabrieken in de atmosfeer terechtkomen, zoals lucht, water en bodem.
Kornkanok is er helemaal voor.
“Als er een onderdeel is dat verband houdt met PRTR, zou het goed zijn dat mensen toegang hebben tot informatie. Ik kan preventiemaatregelen opstellen van het ministerie van Volksgezondheid die specifiek zijn voor de getroffen mensen in dat gebied”, zei ze.
Maar als Thailand een wet op schone lucht zou aannemen, zou het nog steeds moeilijk zijn om mensen of bedrijven verantwoordelijk te houden als zij buiten de grenzen van de wet vervuilen.
Thailand grenst aan verschillende landen, waaronder de Zuidoost-Aziatische buurlanden Laos en Myanmar.
“Bijdragende factoren zijn onder meer de verbranding van landbouwafval, zowel in Thailand als in buurlanden zoals Cambodja, Myanmar, Laos en Vietnam. Het zou moeilijk zijn om deze landen te overtuigen om in actie te komen als ze niet bereid zijn,” zei Rojanaphruk.
Kornkanok herhaalde dit gevoel en zei dat de handhaving van de verordening een probleem zal zijn.
“Een andere uitdaging is grensoverschrijdende nevel door maïsteelt, omdat we in het noorden last hebben van maïs [feed] voor dierenzaden en suikerplantages uit Laos en Myanmar”, vertelde Kornkanok aan DW.
‘Het zal een probleem zijn om mensen buiten het land aan te klagen, omdat ze naar ons toe zullen komen [Thai] rechtbanken. Het is een uitdaging om de wet af te dwingen: je kunt een wet maken, maar als je die niet kunt afdwingen, staat de wet in werkelijkheid alleen op papier.”
Bewerkt door Keith Walker