PARIJS (AP) – Thierry Henry, die met Frankrijk het WK van 1998 en het EK van 2000 won en Arsenal’s topscorer aller tijden is, heeft openlijk verteld dat hij tijdens zijn voetbalcarrière ‘depressief moet zijn geweest’.
De 46-jarige voormalige spits zegt dat hij aan het begin van de coronaviruspandemie een periode had waarin hij “bijna elke dag huilde”.
Henry, die nu het Franse onder-21-team coacht, koppelde zijn worstelingen aan zijn verleden en zijn zoektocht naar goedkeuring, omdat hij opgroeide met een vader die kritisch was over zijn prestaties op het veld.
Henry zei in het dagboek van een CEO-podcast: “Gedurende mijn carrière, en sinds mijn geboorte, ben ik zeker depressief geweest.
“Wist ik dat? Nee. Heb ik er iets aan gedaan? Nee. Maar ik heb me op een bepaalde manier aangepast. Dat betekent niet dat ik rechtdoor loop, maar ik loop. Je moet de ene voet (vooruit) en de andere zetten en lopen. Dat is wat ze mij vanaf jonge leeftijd vertelden.
‘Ik ben nooit gestopt met lopen, dan had ik het misschien wel begrepen. (Maar tijdens) COVID stopte ik met lopen. Ik kon niet. Dan begin je het te begrijpen.”
Henry, die in twee periodes bij Arsenal 228 doelpunten scoorde in alle competities, zegt dat hij een ‘cape’ had toen hij ‘een worsteling voelde aankomen’ tijdens zijn carrière, en dat hij na zijn pensionering in 2014 ‘een manier probeerde te vinden om deze te dragen’. die mantel”.
Hij maakte deel uit van de Belgische technische staf en leidde Monaco voordat hij eind 2019 Montreal Impact overnam.
Henry zei: “Toen gebeurde COVID. Ik zat geïsoleerd in Montreal en het was moeilijk om mijn kinderen een jaar lang niet te zien.”
Gedurende deze tijd huilde hij ‘bijna elke dag zonder reden’ en zei: ‘De tranen stroomden vanzelf. Ik weet niet waarom, maar misschien waren ze daar al heel lang.
“Technisch gezien was ik het niet, het was de jonge ik. (Hij huilt om) alles wat hij niet kreeg, de goedkeuring.”
Henry zei dat zijn vader “soms heel specifiek was over hoe ik was als speler”, en zei: “Als kleine jongen was het altijd: ‘Je deed het niet goed’. Het is dus duidelijk dat als je het vaker wel dan niet hoort, het blijft hangen.”
Terugkijkend op de tijd dat hij naar huis terugkeerde en van plan was begin 2021 terug te keren naar Montreal, zei hij: “Ik zette mijn koffers neer om afscheid te nemen en iedereen begint te huilen, van de oppas tot mijn vriendin en de kinderen.
“De eerste keer… dacht ik: ‘Oh, ze zien mij, geen voetballer, geen herkenning’, en ik voelde me een man.
“Ik zette mijn koffers neer en stopte met trainen in Montreal. Ik zei: ‘Wat ben ik aan het doen? Zal je de situatie opnieuw betreden alleen maar vanwege je verlangen om mensen te plezieren? Ze houden van Thierry, niet van Thierry Henry.’ Ik bleef, voor het eerst voelde ik me mens… en het was leuk.”