Samyn groeide op op het Belgische platteland, waar zijn vader werktuigbouwkundig ingenieur was en zijn moeder schilder. Met een voorliefde voor kunst en wiskunde studeerde hij burgerlijk ingenieur en studeerde in 1971 af aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij bezocht MIT tijdens een backpacktocht en werd meteen aangetrokken door de focus op verder denken dan concreet. Toen hij zijn masterdiploma civiele techniek behaalde, omarmde hij de filosofie van het creatief oplossen van problemen. “Leraren zouden zeggen dat het woord ‘probleem’ niet bestaat; er zijn alleen maar vragen.” En vragen hebben antwoorden”, zegt hij.
Samyn paste deze houding toe om het efficiënte gebruik van hulpbronnen te benadrukken. “Ik haat geldverspilling”, zegt hij. In 1997 ontwikkelde hij een manier om de vorm en sterkte van een materiaal te optimaliseren, zodat het bestand is tegen belastingen en krachten zoals wind, zonder gebruik te maken van overdaad – een formule die een industriestandaard is geworden.
Samyns ontwerpen van de afgelopen decennia weerspiegelen specifieke architectuur in actie, van het majestueuze glas en staal van het hoofdkwartier van de Europese Raad in Brussel tot de strakke veelhoekige vorm van de Princess Elisabeth Polar Research Base op Antarctica, die is voorzien van een nieuwe envelop van wolvilt, plastic schuim en roestvrij staal om te beschermen tegen harde wind en temperaturen onder nul. Toen het ontwerp voor een Chinees havenproject parkeren achterwege liet, ontwierp Samyn een slanke toren om 25 niveaus met auto’s te stapelen; de toren wordt nu als een herkenningspunt beschouwd.
Ondanks deze reeks innovatieve ontwerpen aarzelt Samyn niet wanneer hem wordt gevraagd zijn favoriet te kiezen: ‘Next’, zegt hij. ‘Ik verbied mezelf om achterom te kijken. Elk project is een nieuw avontuur.”