In lijn met deze leuke, pittige doelpuntloze wedstrijd, een bekerwedstrijd die voelde als het kijken naar een duel gespeeld met een stel ongeladen pistolen, werd de dag uiteindelijk beslist door een eigen doelpunt.
Zelfs dit was een doelpunt dat in één beweging werd voortgebracht door prachtig vakmanschap, toen Trent Alexander-Arnold een vrije trap nam met zo’n boosaardig tempo en precisie, een vreselijk vlak, huilend, dompelend ding dat Jakub Kiwior de bal alleen maar in de goal kon knikken. net vanaf het midden van de knoop van hun spelers.
Het tweede doelpunt in de 2-0 overwinning van Liverpool werd gescoord door Luis Díaz in de laatste seconden, zijn dertigste schot van de wedstrijd en zijn achtste op doel. Beide teams presenteerden in 90 minuten een uiterst overtuigend pleidooi voor de waarde van een toegewijde finisher op eliteniveau. In plaats daarvan trakteerde het publiek in de Emirates op een gezamenlijke tentoonstelling van Kai Havertz en Darwin Núñez in contrasterende vormen van openheid.
Aan de ene kant Havertz: beleefd, slim, goed opgeleid en verbazingwekkend zachtmoedig en verontschuldigend in zijn afwerkingsstijl. Aan de andere kant draait Núñez rond als een ongebonden catherinewiel en schopt de bal richting het doel alsof hij er een hekel aan heeft. Er is zoveel fysiek basistalent in Núñez, maar ook zoveel willekeurige oorzaak en gevolg. Misschien zou een hypergeavanceerd algoritme op een dag de bewegingen en keuzes van een door en door corrupte Darwin kunnen voorspellen. Maar geen enkele menselijke geest heeft het tot nu toe kunnen bevatten.
Havertz van zijn kant had in de eerste helft vijf schoten op een totaal van 19 balcontacten. Dit is een geweldige statistiek. Maar Havertz is geen moordenaar. Hij is de haai in Jaws die niet Jaws is, een voetballer die gewoon geen grote witte bijtradius heeft. Hij heeft nog veel meer talenten. Maar hem vragen zichzelf als het hoogtepunt te presenteren is echt niet goed voor hem, en erop aandringen dat hij ons voortdurend herinnert aan wat hij niet is.
Opnieuw het verdriet bij het aanschouwen van dit Arsenal-team, een mooi, ingewikkeld ding dat niet anders kan dan de meest flagrante fout in de constructie onthullen, een fout die al aan de naden van elk ander onderdeel trekt. Eén overwinning op zeven, vijf doelpunten gescoord, het team verloor in hun eindeloos verwarde aanvalspatronen: het is een cliché geworden om te zeggen dat Arsenal een doelpuntenmaker moet contracteren, in die mate dat het verleidelijk is om in je ogen te wrijven en naar diepere mysteries te zoeken je mist hier. Het enige echte argument tegen het tekenen van een pure nummer 9 is dat dit de bestaande aanvalspatronen midden in het seizoen zou kunnen verstoren. Oke. Leid dit ding af. Doe het snel.
Dit was tenminste een prachtig subtiel en gevarieerd vertoon van aanvallende onmacht. Arsenal slaagde er niet in om van dichtbij te scoren, slaagde er niet in om van grote afstand te scoren, slaagde er niet in om vanuit de meest fantasierijke hoek te scoren, slaagde er niet in om te scoren uit kopballen, afstandsschoten, één op één. Dit was een Total Failure To Score-tentoonstelling.
Vaker wel dan niet sprong Bukayo Saka in een klein stukje ruimte en sloeg over het front van Liverpool als een kluismaker die luisterde naar de zwakste klik, terwijl het misschien beter was geweest om gewoon het dynamiet te gooien en de verdomde deur open te blazen.
Havertz liet een hele reeks ongemakkelijke stoten zien, uitgevoerd met de grenzeloze overtuiging van een man die zonder rubberen handschoen rond een U-bocht moet reiken. In de 37e minuut knikte hij binnen vanuit een hoekschop en maakte een verlegen kleine draai aan het doel, waar een kopbal nodig was om ze terug te krijgen.
Martin Ødegaard speelde overigens goed en maakte een vlotte pass door het midden van het veld. Heeft een team er ooit zo goed uitgezien, zo goed samengesteld tijdens een winning streak van zeven wedstrijden? Heeft een team van zulke jongeren er ooit anderhalf seizoen zo uitgeput uitgezien in hun huidige vorm? Arsenal zou beter moeten zijn dan dit. Ze zouden vooral minder duidelijk uitgeput moeten zijn.
na het promoten van de nieuwsbrief
Er kwamen nog drie andere belangrijke punten naar voren. Ten eerste was dit een geweldige kans voor de FA Cup, wat belangrijk is in een tijd waarin de structuur van het clubspel in beweging is. Het gerucht ging dat de wedstrijd van cruciaal belang zou zijn voor de titelrace in de Premier League. Misschien. Maar dit FA Cup-duel was ook van cruciaal belang voor de FA Cup-hoop van beide teams. Ook het hier en nu is belangrijk, net als voetbal als een echte gloriemachine van vlees en bloed.
Ten tweede was er de overduidelijke kracht van dit team uit Liverpool, dat meer ongebreidelde energie heeft, en dat in vier competities nog steeds bovenaan de competitie staat en halverwege het seizoen sterk is.
Ten slotte was er natuurlijk bewijs van de waarde van echte afmakers, ondanks alle vereisten van het voetbalsysteem, teamspel en bijdragen die werden bijgehouden door gegevens op elk gebied. Op een zeldzame toon van medeleven ging Liverpool deze wedstrijd in zonder hun vaste bron van doelpunten. Sommigen zullen zeggen dat Mo Salah niet het meest consistente seizoen beleeft. Aan de andere kant is hij ook de speler met de meeste doelpunten in de Premier League en een cruciale speler voor een team in transitie.
Liverpool gaat verder zonder hem, terwijl Egypte deelneemt aan de Africa Cup of Nations. Erling Haaland zal niet meer dan één wedstrijd spelen voor Manchester City in de twee maanden totdat het topseizoen weer serieus begint. Bij Arsenal komt het gevoel van gemiste kansen van veel verschillende kanten.