Hier zijn vijf lessen uit het verlies van de Toronto Raptors (120-118) tegen de Boston Celtics.
1. De Raptors overwonnen een achterstand van 20 punten om de leiding te nemen in het vierde kwart, maar verloren in de laatste minuut vanwege defensieve fouten en gemiste vrije worpen. Het was een moedige poging van Darko Rajakovic om zijn team in overdrive te krijgen, waarbij Pascal Siakam 41 minuten noteerde – de eerste keer dat een coach iemand langer dan 40 minuten in de reguliere speeltijd speelde. Nadat Rajakovic onmiddellijk in een achterstand terechtkwam, schudde hij elf spelers in de rotatie en verschillende verdedigende dekkingen door blitzing en zonering. Hij koos er uiteindelijk voor om over te schakelen naar een opstelling met een kleine bal, een zet die de Raptors uiteindelijk weer in de wedstrijd bracht.
Een onverstandige gok van OG Anunoby zorgde ervoor dat Jaylen Brown bergafwaarts kon gaan om Celtics tweede stringer, die starter werd, Luke Kornet op te dienen voor een lob om de leiding te nemen, gevolgd door een gemiste vrije worp van Dennis Schroder om de gelijke stand af te dwingen, en een lay-up van Scottie Barnes die kort was. Ze maakten er in het begin een puinhoop van, maar er werd tenminste een oprechte poging gedaan om het goed te maken.
2. Scotty’s linebacker-aanpassing blijft positieve resultaten opleveren. Hoewel de startende vijf met Gary Trent Jr. Omdat Schroder zijn minuten nog moet verdienen, is het netto-effect dat Barnes de wedstrijd dicteert. Om de wedstrijd te beginnen zette Barnes Jakob Poeltl op voor twee opeenvolgende lay-ups (op de een of andere manier beide gemist, maar ziet er nog steeds geweldig uit), een lob naar Anunoby en een rebound-springer. Naarmate de wedstrijd vorderde, zou je kunnen stellen dat Barnes een kans had om op elke positie te spelen – zijn career-high zeven 3-pointers maakten hem tot de meest effectieve schutter van het team, en tegen het vierde kwart genoot hij van de bal-middenheup. dunk voor een jumpshot en twee in de paal om cutters op te zetten voor assists.
Het vertrouwen van Barnes in zijn eigen doelpunt is gegroeid dankzij zijn hernieuwde vermogen om drieën te slaan, en alsof dat nog niet duidelijk genoeg was met de tactische veranderingen, is hij officieel de beste optie, aangezien Rajakovic Barnes laat in de wedstrijd terugtrok om aan te vallen zoals hij dat nodig acht. . Dat is het beste voor het team, zowel op de korte als op de lange termijn.
3. De volgende aanpassing zou moeten zijn dat de Raptors boven alles Barnes en Siakam hebben. Een deel van de reden voor hun trage start is dat de Raptors het altijd rustig aan willen doen, de bal willen spreiden om te zien of Poeltl een hoog-laag voer kan gooien, of dat Trent Jr. of Anunoby kan zich met succes oprollen voor een sprong, en vaak resulteert dit in een statische aanval die overgangskansen voor de tegenstander doet ontstaan. Op dat moment arriveert er nog een eenheid terwijl Barnes zit, wat het niveau nog verder verlaagt, en dan moeten ze de achterstand inhalen. De remedie is altijd dat de Raptors tegen Barnes en Siakam spelen, idealiter tegen mismatches, waar ze kunnen scoren in enkele dekking of dubbele teams kunnen tekenen en kunnen spelen.
Dus waarom kan ik niet gewoon het gedeelte overslaan waarin iedereen aan de beurt is en snel vooruitspoelen naar wat werkt? Voorbeeld: Er was een actie om het eerste kwart af te sluiten, waarbij Siakam een mismatch had tegen Peyton Pritchard in de paal. Zijn handen waren omhoog, op zoek naar de bal, maar in plaats daarvan ging Schroder omhoog voor een gemiste driepunter die Brown de andere kant op lanceerde voor een en-één. Ga door naar het vierde kwartaal, en tweemaal had Schroder mismatches om op te springen. In plaats daarvan besloot hij de bal naar Barnes te gooien, die het opgaf en er twee gelijk speelde, waardoor een snijdende teamgenoot een en-één opende, en bij de volgende poging een rebound kreeg. Doe het gewoon vanaf het begin. Alle anderen kunnen zich voeden met de hoofdspelers.
4. Rajaković kwam onder vuur te liggen vanwege zijn gebrek aan aanpassing, maar hij reageert uiteindelijk. De stap om zijn belangrijkste vertrouweling in Schroder op de bank te zetten, kwam zonder enige ophef, aangezien Schroder reageert met sterk spel voor de tweede eenheid, terwijl Barnes floreert als een toppass-rusher. Maar Rajakovic verandert ook de onderkant van de volgorde en daarom was Otto Porter jr. aan de beurt. en Jalen McDaniels. Om eerlijk te zijn, om een zin van Rajaković zelf te lenen: het is niet zo dat hij Steph Curry op de bank heeft, maar het is de taak van een coach om het beste te halen uit wat hem wordt gegeven.
Rajakovic begon met Poeltl in het midden, maar de Celtics joegen hem van de vloer door middel van pick-and-rolls, en Chris Boucher deed het niet beter in de reserve. Precious Achiuwa – die werd gedegradeerd naar de derde reeks – kreeg twee minuten en gebruikte die om onmiddellijk zijn isolatiespel af te blazen, dus hij werd onmiddellijk teruggetrokken. Rajakovic zorgde uiteindelijk voor het onverwachte, en waarschijnlijk het ongeplande: de McDaniels van 205 pond speelden het vierde kwart als vijf, en dat werkte vanavond tenminste. McDaniels liet twee driepunters leeglopen en had een paar en-één voor 13 punten om de Celtics te straffen, terwijl Kornet zijn man negeerde ten gunste van het verdringen van de verf. Verdedigend gaf McDaniels de Raptors een kans om de pick-and-roll om te wisselen, waardoor de Celtics kortstondig niet bergafwaarts gingen totdat de dam in de laatste paar minuten brak. Niettemin was het een creatieve zet van Rajaković, die de laatste tijd in ieder geval nieuwe dingen probeert.
5. In het grote geheel ontbreken de Raptors nog steeds duidelijk. De prestaties van Barnes en Siakam waren geweldig, de aanpassingen van Rajaković waren creatief en de ploeg toonde moed in de comeback, maar dit alles laat maar weer eens zien dat de selectie ontbreekt. Dit was voor de tweede avond op rij een Celtics-team, met drie belangrijke rotatiespelers, Jayson Tatum, Kristaps Porzingis en Al Horford, en ze zagen er gaandeweg nog steeds kalmer uit. Het verschil kwam hierop neer: Boston gebruikte grofweg dezelfde middelen om Derrick White uit San Antonio te halen, terwijl Toronto keihard betaalde voor Poeltl (die opnieuw de wedstrijd niet afsloot terwijl White won).
Ondertussen kregen de Celtics een ongelooflijke prestatie van Kornet, die ze tekenden voor het minimum in free agency, hem ontwikkelden in de G-League, hem gestaag in de rotatie werkten, en Kornet scoorde uiteindelijk 20 punten bij 9-uit-11-schieten. inclusief een mooie dunk. Cornett is niet bepaald een wereldklopper, maar waarom kan het scouting- en ontwikkelingssysteem van de Raptors geen bruikbare rotatiespelers meer voortbrengen?
