Toen duikers in de Oostzee het wrak voor het eerst op sonar zagen, dachten ze dat het een vissersboot was.
Maar toen ze op onderzoek gingen, vonden ze een 19e-eeuws zeilschip ‘overboord geladen’ met champagne, wijn, mineraalwater en porselein.
Ze telden ruim honderd flessen champagne in het wrak, voor de kust van Zweden.
En nu gelooft Tomasz Stachura, van de Poolse duikgroep Baltitech, dat de zending bestemd zou kunnen zijn voor de Russische tsaar.
Baltitech, gespecialiseerd in onderzoek naar wrakken in de Oostzee, omschreef de vondst als een “schat”.
De heer Stachura, de teamleider, zei: “Ik ben al 40 jaar duiker. Zo nu en dan zie je een fles of twee.
“Maar ik heb nog nooit zulke kratten met flessen alcohol en emmers water gezien.”
De vondst werd ongeveer 20 zeemijl (37 km) ten zuiden van het Zweedse eiland Åland gevonden.
De twee duikers zeiden dat ze een “snelle duik” gingen doen, maar waren daarna bijna twee uur afwezig.
“Dus we wisten al dat er iets heel interessants aan de hand was,” voegde de heer Stachura eraan toe.
Waterflessen van klei, met de naam van het Duitse bedrijf Selters, hielpen hen het wrak te dateren van 1850 tot 1867.
Hoewel champagne tegenwoordig voor velen interessanter zou zijn, was mineraalwater een exclusief product dat ‘bijna als een medicijn werd behandeld’ en ‘alleen zijn weg naar koninklijke tafels vond’, zei Stachura.
“De waarde ervan was zo waardevol dat het transport door de politie werd begeleid.”
Stachura vertelde de BBC dat hij geloofde dat de goederen naar de tafel van tsaar Nicolaas I van Rusland hadden kunnen gaan, die naar verluidt in 1852 een van zijn schepen in het gebied had verloren.
“Dat zou verklaren waarom het schip deze lading had – en dat was allemaal heel exclusief”, zei hij.
“Als we wrakken vinden, is de lading meestal erg goedkoop.”
Hij denkt dat het schip via de Oostzee naar Stockholm of Sint-Petersburg is gegaan, wat weer zou aansluiten bij de theorie.
“De duik zelf duurt maar twintig minuten”, zei hij. “Maar dan is het interessanter om in de archieven te duiken.
“In de toekomst weten we misschien meer over dit wrak.”
Wat champagne betreft – en het prestigieuze mineraalwater – denkt de heer Stachura dat beide vandaag de dag drinkbaar zouden zijn.
Voorlopig blijft de schat waar hij is en worden onderwaterarcheologen ingeschakeld om te helpen. De Zweedse autoriteiten zijn op de hoogte gebracht en de administratie moet ook worden afgerond voordat deze naar de oppervlakte kan worden gebracht.
“Het ligt daar al 170 jaar, dus laat het nog een jaar liggen”, zei de heer Stachura.
Wijnschrijver Henry Jeffreys, auteur van Empire of Booze, zei: “Champagne was in de 19e eeuw over het algemeen veel zoeter.
“En als het naar de Russische markt ging, vonden ze het heel erg zoet. Rusland was destijds de grootste markt voor champagne. In Londen gaven ze er de voorkeur aan dat het droog was.”
Destijds werd er soms cognac aan champagne toegevoegd, zei hij. Dit, samen met de suiker, zou helpen het te behouden.
En de omstandigheden – 58 meter onder water, in de kou en het donker – waren perfect voor de flessen.
“Als je champagne meer dan 150 jaar wilt bewaren, is de bodem van de zee een heel goede plek”, zei Jeffreys.
Afhankelijk van de staat van de kurken kon de champagne nog steeds “heerlijk” zijn, voegde hij eraan toe – hoewel hij inmiddels waarschijnlijk zijn bruisen had verloren.